Bart Peeters

door

En toen zong ik plots voor 15 uitverkochte Lotto Arena’s

“De toverbal van kleuren en stemmen van dit grote Vlaamse gospelkoor doet de temperatuur in de zaal nog een paar graden stijgen, en het was er al zo warm.” Marc Coenen

“Wie dit soort verheven koorzang niet als balsem voor de ziel ervoer, had wellicht een half uur te lang in de Sportpaleisfiles gestaan.” De Standaard

“Nog mooier werd het toen plots een vijfhonderdkoppig koppig koor het podium vulde voor bloedstollende versies van Kies mij en Dicht Bij mij. Geen oog bleef droog. Zelden zoveel magie in de Lotto Arena gezien. Je hoeft er kortom geen sterrenparade van te maken om je publiek te imponeren.” Gazet van Antwerpen

“De man. Zijn koor. Mijn kippenvel. Hij was al mijn absolute helde en voorbeeld, maar DIT …” Tom De Cock

“Ik zag vandaag het mooiste concert van mijn leven: Bart Peeters in de Lotto Arena. Doen!!!” Helmut Lotti

Bart Peeters zingen Lotto Arena in koor

Doet een van de quotes hierboven een belletje rinkelen? Dat kan, ze verschenen de afgelopen weken/maanden in kranten en sociale media, toen Bart Peeters aan een concertenmarathon begon. En dat op zijn 60ste! ‘Peeters Deluxe’ zoals we wel eens lachen met de vrienden. Want die quotes zijn natuurlijk niet toevallig gekozen. Ze gaan over het koor waar ik deel van uitmaakte. En zo stond ik dus ook 15 keer te zingen voor een uitverkochte Lotto Arena. En daar komen er in mei nog een aantal bij. Iets om later wanneer ik oud en versleten ben nog over te vertellen. Al die lovende woorden, ik kan dat zelf tot op de dag van vandaag nauwelijks bevatten. Het is een ervaring die ik meeneem voor de rest van mijn leven.

Hoe het begon?

Eind augustus 2018 zie ik plots op de Instagram van Bart Peeters verschijnen dat hij aan het repeteren is met een koor. Ik ben fan, maar waarschijnlijk is het toch al lang uitverkocht. Tot ik een paar dagen later, een zondag begin september, zie dat ik nog kan gaan als ik wil. Ik koop voor mezelf een ticketje en vertrekt halsoverkop alleen richting DeSingel. Ik zag Bart dat jaar 3 keer, maar dit was veruit de beste show. Helemaal overdonderd keer ik terug naar huis. Hoe leuk moet dat zijn als je zo goed kan zingen en met een van je favoriete artiesten op het podium mag kruipen?

Iets later zie ik op de blog van Isabelle van Boston Baby verschijnen dat zij ooit aan het project In Koor meedeed met K’s Choice en zich aan het voorbereiden is voor Winter in Antwerpen. De concerten met Bart Peeters kaderen binnen hetzelfde project van dirigent Hans Primusz. Er gaan heel wat mailtjes tussen Isabelle en mij over en weer, want mailen dat deden we sinds de mola al langer. Ik kan echt niet zo goed zingen, maar wil wel al langer zangles volgen. Maar ga ik dit wel kunnen? Isabelle overtuigt me om ervoor te gaan.

Maar wie zou de artiest in 2019 zijn? Stiekem hoop ik op Jasper Steverlinck en sommige van mijn vrienden beweren al lachend dat het Niels Destadsbader gaat zijn (jaja 2018 dat gaat mij nog lang achtervolgen :-D, sorry voor alles vrienden, collega’s en Niels). Maar wanneer Hans via een geheime Facebook-pagina laat weten dat het dit jaar voor de feesteditie: Lady Linn, K’s Choice, Frank Vander linden én Bart Peeters zullen zijn, overtreft dat mijn stoutste verwachtingen. Aja en er is nog een extraatje want Bart Peeters wil het koor vervolgens meenemen naar de Lotto Arena.

Tijdens een zenuwslopende avond in januari, krijgt mijn beste vriendin mij ingeschreven. Het was erger dan een ticket voor Tomorrowland bemachtigen en ja ik heb beiden al gedaan, dus ik weet wat het is ;-). Ik zat hier nochtans met 3 computers klaar, maar zelf was ik tot de wachtlijst gedoemd geweest. Gelukkig was daar dus al een oplossing voor.

Repeteren, repeteren …

Op 23 augustus begin ik er dan aan met een klein hartje, want wie weet haal ik dat niveau helemaal niet? What was I thinking? Eventjes mee gaan zingen. Het is ook een hevige dag, want we leren die dag alle partituren vanbuiten. Alleen kan ik, op de blokfluitlessen die ik ooit kreeg na, geen noten lezen en dus moet ik veel op gevoel doen. Maar daar zijn de trainingen van Hans en zijn team op voorzien. In de weken die volgen (er zijn 4 workshop-dagen + 1 dag generale voor het optreden in het Ethias Theater) krijgen we ook performance-workshops. De eerste keer wil ik dan nog liefst in een hoekje wegkruipen. Maar al snel lukt ook dat en merk ik, wanneer ik thuis oefen, dat het me steeds beter en beter lukt om te zingen.

D-day: Ethias Theater en Lotto Arena

Op maandag 28 oktober is het dan zover, plots sta ik met al die artiesten in het Ethias Theater. De generale is superplezant en ook achter de schermen amuseer ik me met de mensen in de loge en uit ‘mijn stem’ (ik zing voice 3, wat de lagere stemmen zijn). Het wordt echt een machtige dag en ook het optreden is er eentje om nooit te vergeten. Maar dan moeten de Lotto Arena’s dus nog komen. Op dinsdag 26 november opent Bart zijn reeks concerten. Ik sta met een gezonde dosis zenuwen achter het doek te wachten, enkele van mijn koorgenootjes (waaronder Isabelle, die ik de dag ervoor tijdens de generale voor de eerste keer in levende lijve zie) staan zelfs in de zaal.

En dan gaat dat doek omhoog, ik vergeet nooit meer hoe dat voelde. Die blikken van de concertgangers, al even overdonderd als wij. En terwijl maar focussen en blijven zingen (en NIET KRABBEN, mijn koorgenoten weten wat ik bedoel ;-)). Een topavond. Daarna komen er nog 3 in november, 11 in januari en ondertussen heeft Bart er ook al 6 in mei ingepland, waaronder één op mijn verjaardag.

Dankbaarheid

Ik ben zo dankbaar dat ik aan dit project kon meewerken en hoop dat ik in de toekomst nog veel mee kan doen aan projecten van Hans en zijn team. Dankbaar voor:

  • mijn beste vriendin die mij ingeschreven kreeg.
  • Hans, Helga, Peter, Tine, Marjon, Inge, Hannelore, Steven en alle coaches en mensen van het team, die ons continu begeleidden, bijstuurden waar nodig. Maar ons ook meermaals proficiat wensten.
  • alle leuke madammen en heren die ik leerde kennen tijdens dit project en die ik hopelijk nog geregeld zal tegenkomen.
  • Isabelle eens te kunnen spreken ‘in het echt’.
  • medekoorlid Emilie Van Campenhout die met veel geduld een heel aantal keer mijn haren heeft ingevlochten.
  • Bart Peeters en de Ideale mannen, die ook geregeld hun dankbaarheid toonden (wat kwatongen daar ook mogen over beweren :-)).
  • het publiek dat maar tickets blijft kopen en hun enthousiasme avond na avond toonde.
  • dat ik een heel stuk beter kan zingen als voor ik hier aan begon. Al moet ik zeggen dat ik toch nog schroom heb om te zingen als ik niet tussen 499 andere personen sta of helemaal alleen ben, dat ook 🙂 en vind ik mezelf nog altijd niet het grootste zangtalent. Maar dat zal ook nooit zo zijn.
  • de vrienden en mijn mama die kwamen kijken en telkens zeer enthousiast waren.
  • de zin om nog meer zulke projecten te doen.
  • En nog zoveel meer …

door

The Bucket List: stand van zaken

Eind september postte ik hier mijn bucket list met 40 dingen om te doen voor mijn 40ste. Een kleine 4 maanden later wordt het tijd voor een update!

1. Leren crawl zwemmen

2. Lopen op het strand in LA

4. Zangles volgen
Deze gaat dit jaar verwezenlijkt worden, want op maandag schreef mijn beste vriendin mij in voor In Koor 2019 tijdens een soort van Tomorrowland rush. Echt zotjes was dat. Ik had mij daar trouwens aan verwacht, want zat hier met 3 laptops klaar en zat constant te refreshen, maar zelf was ik gedoemd tot de wachtlijst. Gelukkig was ik daartegen al ingeschreven.

Dit zorgt nu al voor stress. Waardoor ik hier sinds gisteren met wat apps zangoefeningen zit te doen. Want ik zing momenteel niet in toon. Je kan dat leren zo het schijnt, maar ik heb dus echt schrik dat al die deelnemers al fantastisch kunnen zingen. Er zijn hier ondertussen al heel wat mails over gestuurd tussen mij en Isabelle van Boston Baby, die mij probeert te kalmeren :-D. Ik overweeg dan ook om in het voorjaar al een soort prezangles te volgen. Maar dat zijn eigenlijk kosten die ik kan missen.

Als het echter lukt, als ze mij echt kunnen laten zingen. Dan wordt dit zo fantastisch, want ik sta dus op een podium met Bart Peeters dan hè mannen (en vrouwen). Bart Peeters, je weet wel die vent waar ik al eens lyrische teksten over schrijf :-D. En K’s Choice waarvan ik tijdens mijn tienerjaren Cocoon’s Crash heb grijsgedraaid. En Lady Linn en Frank Vander linden. Wat een topproject!

Trouwens wie wil komen zien. Het optreden met alle artiesten is op 28 oktober in het Ethias Theater in Hasselt (en 29 oktober, maar dat is niet met de groep waarin ik zit). Daar zijn nog geen kaartjes voor beschikbaar, maar ik hou jullie op de hoogte. Daarnaast zijn er eind november de optredens Bart Peeters Deluxe, waar het koor een 5-tal nummers mag meezingen. Koop jezelf een kaart zou ik zeggen, want de verkoop gaat snel. Al is het maar om Bart Peeters eens live te zien. Da’s altijd de moeite :-).

6. Gaan eten in een driesterrenrestaurant

7. Wicked zien in NYC
Is gebeurd en was echt z’n geld waard. Ik hield van de muziek, het verhaal en het decor was ook fantastisch. Hij was wel niet zo goed als ‘my all-time favorite’ Phantom of the Opera. Ik wil Phantom nog eens een tweede keer zien in London (en een derde en vierde keer ook als dat moet), zo prachtig :-).

8. Triatlon afwerken
Ik ben ingeschreven voor de 1/16de Finishers Triatlon in Knokke-Heist, omdat vriendinnen me lieten weten dat je daar kan starten in een zwembad.  Dit jaar zie ik het zowel financieel als qua drukte niet zitten om mij voor de Start to Triatlon in Mechelen in te schrijven. Zolang ik geen open water training heb kunnen doen (op welke manier dan ook, dat hoeft niet via een start to triatlon, ik wil dat gerust even op mezelf doen), begin ik er niet aan. Ik ben graag goed voorbereid en ik wil dat eens geoefend hebben. Dus dit is een ideale tussenoplossing.

De 1/8ste was zeker ook een optie, maar die is dan eventueel voor 2020 :-). In het weekend van deze triatlon begin ik op vrijdag aan de eerste In Koor workshop én is het Maanrock. Dus dat wordt gezellig druk!

13. Fatsoenlijk eyeliner kunnen aanbrengen
Work in progress, but getting there. Dankzij mijn fantastische buurvrouw die gerante is bij de ICI PARIS XL op de Bruul in Mechelen. Even schaamteloos reclame maken, want als je in Mechelen bent en je hebt parfum of verzorging nodig, ga a.u.b. naar daar. Ze helpen je daar altijd geweldig voort. Haar jobstudente heeft me wat uitleg gegeven en sinds m’n kerstverlof ben ik volop aan het proberen. Is het al perfect? Verre van, maar ik heb het gevoel dat dit wel goed komt.

16. Lopen in Central Park
Gegaan voor de volle 10 km. Ik heb daar nog een filmpje van gemaakt met een action cam die ik van een collega mocht lenen. Ik moet dit echter eens dringend bekijken en monteren (als er iets van te maken valt). Dan voeg ik dit nog wel toe aan deze blogpost. Tip voor zij die dit ook willen doen: Central Park is niet vlak (wat ik wist), maar doe dit dus enkel als je goed getraind bent OF niet op je eerste dag in NYC.

Ik was op dat moment niet goed getraind, want ik moest voor ik vertrok op doktersvoorschrift rusten. En heb dágenlang spierpijn gehad. Wetende dat ik in NYC gemiddeld 150.000 stappen per week deed, was dit hel. Ik dacht even dat ik weer een spierscheur had opgelopen, net zoals mijn vorige keer in NY. Het was ook bloedheet die dag (28 graden), wat ik in oktober niet verwacht had. Dus een pitstop voor een flesje water was noodzakelijk (gelukkig had ik wat dollars meegenomen). Dus het was tegelijk genieten en afzien, maar ik zou het zo terug doen. Alleen niet op dag 1 dus :-).

17. Naar Ibiza gaan
Ik ben aan het twijfelen om dat dit jaar te doen, maar hangt een beetje van mijn financiële situatie af. Als het niet dit jaar is, dan sowieso volgend jaar.

18. Beter leren koken
Ik heb op kerstavond de hoofdschotel gemaakt en mijn familie vond het toch heel lekker. En toen ik met mama naar 40-45 ging, heb ik ook voor haar gekookt en was ze zeer tevreden. Dus ik denk dat ik dat wel stilletjesaan mag afvinken. Als er nog wat proefkonijnen dit bevestigen :-). Misschien kon ik gewoon altijd al goed koken, maar ontbrak het mij aan zelfvertrouwen. Helaas is dat dus niet hetzelfde met mijn zangtalent ;-).

19. Een foto maken om de muur in mijn woonkamer te vullen
Ik denk erover om voor een polaroid wall te gaan. Met mijn nieuwe iPhone zijn de foto’s van NYC en DC goed gelukt en ik heb nog wel wat andere leuke foto’s. Ik zou het concept dan kunnen doortrekken, zodat vrienden er bij een bezoekje foto’s aan kunnen toevoegen. Maar ik twijfel dus nog.

21. Werken voor een groot mediabedrijf
Ik volg logopedie om mijn uitspraak te verbeteren, want ik laat niets aan het toeval over. Ik had meegedaan met de Q-Academy, maar werd helaas niet geselecteerd. Ondertussen heb ik ook een deelnameformulier voor Studio Dada ingestuurd. Probleem is dat ik mij vaak ‘te oud’ voel voor die dingen. Versta me niet verkeerd, ik vind mezelf niet oud en ik vind het compleet belachelijk dat dit de huidige situatie is. Gesteld dat we allemaal tot ons 67 moeten werken, heb ik nog minstens 34 jaar te gaan. Ik zit dus nog lang niet in de helft, carrièregewijs zou dit dus niet zo’n rare stap moeten zijn. Ik heb er verder de juiste opleidingen voor gevolgd.

Toch komen alle mediatalenten veel sneller in die business terecht. Ga maar eens na, iedereen voor radio werkt, zit daar al van in zijn twintigerjaren. En de weinigen die er op hun 30ste aan begonnen zijn, hadden al ervaring bij regionale kanalen. Op zich wil ik ook helemaal niet op de radio te horen zijn. Of op tv te zien zijn (niet dat ik daar al poging voor ondernomen heb :-)), maar blijkbaar helpt het wel om een goede stem en uitspraak te hebben om binnen te raken. En voor redacteurs geldt trouwens hetzelfde hè, wat leeftijd betreft. Om maar een voorbeeld te geven: zo goed als de volledige redactie van Linde staat Op bestaat uit jonge 20’ers.

Ik heb mezelf verder voor een freelance functie achter de schermen opgegeven. Die zou realistischer moeten zijn, maar bij een gelijkaardige functie kreeg ik te horen dat ik niet de juiste compententies had. Hopelijk blijft dat niet duren, want zo raak ik natuurlijk nergens. Dat is een déjà-vu naar het begin van mijn loopbaan. Er staan hier twee doelstellingen op de lijst die mij zouden frustreren als ze niet lukken, en dit is er een van. Het hoeft ook niet per se fulltime, een paar extra uurtjes per week zou ik al fijn vinden. Momenteel ben ik vooral kwaad op mezelf dat ik niet eerder logopedie ben gaan volgen én dat ik niet meer stage gedaan heb én én én … De kans is trouwens zeer reëel dat het niet lukt en dat maakt de frustratie eens zo groot.

24. Een show van Cirque du Soleil bijwonen

26. Mij laten registreren als orgaandonor
Dit heb ik dus de eerste zondag na mijn blogpost meteen in orde gebracht. Net zoals heel wat andere Belgen en ik ben er blij om.

29. Gaan muurklimmen
Ik ben samen met een vriendin ingeschreven voor een Start to Climb bij Klimax. Ik hoop dat mijn hoogtevrees mij geen parten speelt én dat ik kracht genoeg heb, want dat is wel belangrijk bij klimmen. Sowieso gaan we wel goed lachen.

33. Een les soulcycle volgen
Ook gedaan in NYC en er volgt nog wel een meer uitgebreide uitleg over. Maar man toch, ik was al dagen stijf van dat loopje in Central Park en dan ging ik dit doen. Ik dacht hel dit kan ik met mijn vermoeide benen niet aan, maar ik deed het toch én het was geweldig. Vanaf vanavond ga ik trouwens spinnen in Mechelen. Ik heb een fitnesscentrum gevonden waar je met beurtenkaarten kan werken en dat uitkijkt op het veld van KV Mechelen. Win-win noem ik dat. Hopelijk verlies ik mijn fietsconditie zo eens niet tijdens de winter.

34. Meer ‘Ja’ zeggen op zotte dingen
Ik probeer dat te doen, maar weet niet of het aan het lukken is én er wordt ook wel eens misbruik van gemaakt 😀 (ging jij niet meer ja zeggen?), maar ik kom er wel ergens mee.

38. Voetbal gaan kijken in Napels
We wachten nog op één vriendin om te zien of die op haar nieuwe job verlof kan krijgen. Als dat lukt zijn we half mei weg :-).

Ziezo! Met alle plannen voor 2019 zou ik bijna in de helft zitten van mijn lijst en dan zijn er nog 5,5 jaren te gaan. Ik sluit niet uit dat het koorproject zo plezant is dat ik dat volgend jaar weer wil doen. Gesteld dat ik dan weer ingeschreven raak, want ik verwacht mij alleen maar aan meer geïnteresseerden de volgende jaren. En ook gesteld dat ze mij echt in toon kunnen leren zingen. Dat maakt het dan moeilijker om én gitaar te gaan volgen, én dansles … Maar we zien wel, zoals ik in september al zei is het niet per se een doel om het allemaal gedaan te krijgen. Als iets plezant is, moet je het ook niet opgeven om iets anders te gaan verwezenlijken dat misschien niet zo plezant is.

Heeft er iemand trouwens nu al kaartjes voor Bart Peeters Deluxe? Zie ik je daar? Of wil je graag je eigen bucket list delen in de comments? Ga je gang!

door

Meesterverteller

Ik zou je graag eens iets willen zeggen over een verteller, een meesterverteller. Zijn naam is Bart Peeters en hij zingt, presenteert en maakt soms al eens een humoristisch programma. Ik groeide ooit op met cassettetjes van Het Leugenpaleis die mijn papa in zijn auto afspeelde. Nonkel Van Grauwel, Clement Peerens, Cas Goossens … ze passeerden allemaal de revue. En Bart Peeters, dat was ook de man die Sinterklaas persoonlijk kende. De Liegende Doos en de Vliegende doos presenteerde en ons later het Peulengaleis gaf: “Da is jom!”

Hij was zanger bij The Radios en drummer bij CPeX. Tot hij last kreeg van zijn gehoor. Of was het Vettige Swa die in ‘den Thaise jail’ belandde? Wie zal het zeggen?

Gelachen en gehuild

Maar bovenal is hij de man die me met zijn muziek door een heel moeilijke periode hielp. Op 1 april 2016 stond er een optreden in het Depot in Leuven op het programma. Ik was dus naar zijn muziek aan het luisteren, toen ik te horen kreeg dat ik ziek was. ‘Wat nog komen zou’, schreef hij voor zijn overleden vader. Mij deed dat denken aan het kindje dat nooit zou komen. Ik heb m’n tranen vaak de vrije loop gelaten als ik dat nummer hoorde. Dat werkte erg therapeutisch. Andere nummers zoals Lepeltjesgewijs en Konijneneten toverden dan weer een lach op mijn gezicht.

Een jaar later was hij een van de artiesten in Liefde voor Muziek. Tijdens zijn aflevering heb ik tranen met tuiten gejankt. Ik denk dat het Koen Wauters was die hem erop wees dat elk liedje van hem een verhaal vertelt. En dat is het dus. Mooie en pure verhaaltjes vertellen, daar is hij een kei in.

Het is iets uitzonderlijks, het talent om iemand met woorden en muziek te raken in het binnenste van de ziel. Om iemand gelukkig te maken met je nummers. Om me door een van de moeilijkste periodes uit mijn leven te helpen, ben ik hem eeuwig dankbaar. Merci Bart!