door

Mijn lijf en ik

Het nieuwe thema van #boostyourpositivity is my body. Ik denk dat ik heelder boeken kan schrijven over m’n lijf en het is voor mij ook een gevoelig punt. Niet omwille van complexen, die heb ik wel, maar ik ben anderzijds ook heel tevreden met mijn lijf. Wel omwille van de zaken die slanke vrouwen de laatste jaren naar hun kop gegooid krijgen. Want ja blijkbaar zijn wij geen echte vrouwen of zijn wij een hoop botten bij elkaar en hebben mannen liever een stuk vlees. Of weet ik nog wat allemaal!

Ik heb zelf geen problemen met verschillende maten en gewichten. We moeten er toch allemaal zijn vind ik. En ‘curvy’ kan best mooi zijn. Ik heb trouwens nog wel wat ‘curves’. Ik weet ook dat overgewicht niet altijd een keuze is. Je weet niet welk verhaal daar achter schuil gaat, misschien heeft die persoon wel een schildklierprobleem of een andere medische aandoening. Of is het voor een stuk genetisch bepaald. Ik heb genoeg mensen in mijn omgeving tot in den treure weten diëten en/of sporten zonder succes. Ik veroordeel op dat gebied dan ook niemand.

Waar ik wel problemen mee heb, zijn de verwijten van hierboven. Zeker wetende dat er ook heel wat mensen zijn die vooral klagen over hun gewicht, maar er niets aan doen. En ja tot een paar jaar geleden was ik zelf zo iemand. Ik ben een emo-eter en dat zal wellicht nooit veranderen ;-). In het middelbaar was ik enorm slank, ik had niets vrouwelijke vormen, zat ik niet goed in mijn vel, was klein, had mijn haar heel kort geknipt, droeg heel wijde kleding en zag er daardoor uit als en jongen (ik heb ooit letterlijk mensen zich achter mijn rug fluisterend horen afvragen of ik nu wel een jongen of een meisje was). De reden hiervoor zijn uiteenlopend, maar daar ga ik hier niet verder over uitweiden. Op mijn 16de kreeg ik een groeischeut en begon mijn lichaam ook wel wat te veranderen. Al bleef ik slank. Ik had vriendinnen die jaloers waren dat ik vanalles en nog wat kon binnensteken, geen klop van sport moest doen en toch altijd op hetzelfde gewicht bleef. Aan het eerste jaar van mijn universitaire studies kreeg ik op het medisch onderzoek zelfs te horen dat mijn gewicht oké was, maar dat het zeker niet minder moest worden.

Na mijn studies volgden een aantal jaren onregelmatig werk als journalist, veel te veel McDonalds, twee maanden op de zetel door klierkoorts en veel snoepen uit verveling. Ja op den duur was ik 10 kg zwaarder. En zagen dat ik daarover deed, want ik had vetrollen waar ik niet gelukkig mee was. Qua BMI zat alles eigenlijk nog wel goed. Maar ik werd er niet blijer om. Op een bepaald moment vond ik het nodig om het roer om te gooien en begon ik te ‘diëten’. Lees: ‘s morgens cracotten met light confituur, ‘s middags ook iets licht, zeker niet snoepen tussendoor en ‘s avonds dan uitgehongerd mezelf overeten. Tussendoor probeerde ik ook wat fitness, maar dat was duidelijk niets voor mij. En ik mezelf maar afvragen waarom dat niet lukte, tot de confituur zowat mijn oren uitkwam. Ik had er mezelf bij neergelegd, ik zou 10 kg dikker blijven. Dit was het dan.

Ik met tien kilo meer, 5 jaar geleden in de Dominicaanse. En ja zit ook niet bepaald fix, dat doet er geen goed aan, maar de rolletjes waren ook (in mindere mate) aanwezig als ik rechtstond.

Ik met tien kilo meer, 5 jaar geleden in de Dominicaanse. En ja zit ook niet bepaald fiks. Dat doet er geen goed aan, maar de rolletjes waren ook (in mindere mate) aanwezig als ik rechtstond.

Start2Run

Tot ik besloot te gaan lopen om iets aan mijn conditie te doen. Eerst werden er deftige loopschoenen aangeschaft, ik volgde de Podcasts van Evy, want deze fantastische app bestond toen nog niet (een beetje reclame voor m’n werkgever mag ook wel ;-)). Ik liet mij testen bij de Fitbus, schafte mij een hartslagmeter aan en weg waren we. In het begin veranderde dat niets aan m’n gewicht, maar ik voelde mij wel beter en uiteindelijk was ik er ook niet mee begonnen om af te vallen. Toen ik de 5 km voorbij was en ook stilletjesaan wat evenwichtiger begon te eten, zag ik mijn gewicht gestaag zakken op de weegschaal. Mijn doelgewicht (-7 kilo) kwam stilletjesaan in zicht. Meer zelfs, een paar maanden later zat ik terug op mijn gewicht van tijdens mijn studententijd.

Je kan je bijna niet voorstellen wat een effect dat op mij had. Ineens vond ik veel kledij die mij goed zat, ik keek ook met plezier terug in de spiegel. Mijn borsten werden wel wat kleiner en eerst vond ik dat jammer, maar daarna bleek de ‘schade’ nogal mee te vallen. Gewoon een maatje minder in mijn rug. 3 jaar later zit ik nog steeds op hetzelfde gewicht (give or take, want het schommelt wel eens met een kilo). En als ik op de weegschaal nog maar zie dat ik op +2 kilo kom, schiet in actie. Je kan dat verkeerd vinden of oppervlakkig, maar ik wil gewoon niet meer terug naar die + 10 kilo.  Die komen er heus niet van de ene dag op de andere bij. Ik hoop op dit gewicht te kunnen blijven, al is daar natuurlijk geen garantie voor. Ik heb nog geen kinderen, dus ik weet niet wat dat met m’n lichaam zal doen. Mijn moeder heeft wel nog steeds hetzelfde figuur als ik, nadat ze drie kinderen gekregen heeft. Ik hoop dat dat een beetje genetisch is :-).

Maar ook ik kreeg dit dus heus niet in de schoot geworpen, ik loop nog minstens 2 keer per week. Sinds kort doe ik op donderdagmiddag ook Pilates op het werk (al stopt de reeks nu even). Ik zou graag terug op drie keer week raken, maar ik kamp met wat najaarsmoeheid en lage bloeddruk. Ik heb bloed laten nemen bij de dokter, hopelijk is het op te lossen met wat b12 of ijzer (wat ik meestal te kort heb als ik moe ben). Als ik zou stoppen met lopen, dagelijks in mijn zetel zou ploffen met wat snoep of chips (niet dat ik nooit snoep, verre van) dan komen die kilo’s er terug bij. Daar ben ik zeker van. Dus ik vind niet dat ik (en alle slanke vrouwen met mij) het verdienen om botten of geraamtes genoemd te worden. Laat staan geen echte vrouwen. Ik vind het belangrijk dat je je goed in je vel voelt en dat was bij mij met 10 kilo meer niet het geval. Ik ken ook vrouwen die er alles aan moeten doen om bij te komen en waarbij dat niet lukt, die help je ook niet vooruit met zulke commentaar.

Laat ons gewoon stoppen met ‘bodyshamen’. Of dat nu om slanke vrouwen of om vrouwen met een maatje meer gaat! Iedereen is wie hij of zij is. En iedereen heeft zijn of haar complexen. Wat dat bij mij is? De cellulitis op mijn billen of het feit dat mijn onderbenen altijd melkflessen wit blijven (only god knows why ;-)). En zo kan ik nog wel wat dingen opnoemen. Maar algemeen voel ik me goed in m’n vel! En ik hoop hetzelfde voor jou beste lezer ;-).

Mijn eeuwig witte onderbenen!

Mijn eeuwig witte onderbenen!

Deze post werd geschreven in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier.

door

Jobplezier

Het thema voor #boostyourpositivity was deze week werk. Tot 4 maanden geleden was dat nog een heikel punt voor me om over te vertellen. Ik zat nl. vast in een job die ik niet graag deed, verveelde me, had weinig uitdaging … Het zorgde ervoor dat ik zondag vaak met een zwaar gevoel wakker werd, want het weekend was dan al half, weet je wel. Op maandag zou ik terug moeten gaan werken en dat vond ik verschrikkelijk. Het besef groeide dat er snel iets moest veranderen, maar dat was makkelijker gedaan dan gezegd. De jobs in de communicatie zijn schaars. Bovendien wilde ik niet terug in een gelijkaardige situatie belanden en dus was ik kritisch.

Het was in die periode dat ik mijn blog terug leven inblies. De eerste boostyourpositivity actie hielp me erbij. En ik leerde veel blogs en leuke mensen kennen. Het gaf me in zekere zin ook de kracht om de confrontatie met mijn toenmalige werkgever aan te gaan. Daarna moest ik tenminste niet meer achter haar rug solliciteren. Twee maanden later had ik een nieuwe job te pakken. Het voelde als een nieuwe start, een nieuwe kans en ik kon nu eindelijk door met mijn leven. Zeker toen mijn tijdelijk contract een vast contract werd.

Herwonnen plezier

Ik ben nog altijd blij dat ik mij volledig gesmeten heb en het risico van eerst tijdelijk te starten erbij genomen heb. Ik doe het nl. enorm graag. Het is vandaag zondag en dat vervelende gevoel is er niet. Morgen moet ik terug gaan werken of liever mag. En staan er een hoop leuke collega’s op me te wachten. Deze week is er ook nog eens onze teambuilding dus extra veel fun. Van verveling is absoluut geen sprake meer, integendeel werk met hopen. Soms is het wat zoeken om alles gedaan te krijgen, maar dat heb ik 100 keer liever dan de toestand waar ik vorig jaar in zat.

Daartegenover staat wel dat ik minder tijd vind om te bloggen. Vorige week was er zelfs geen tijd om te lopen, want ik werk met flexibele uren en vorige week heb ik die gebruikt om langer te werken. Ik kan die dan op een minder druk moment wel recupereren. We hebben nl. een elektronisch priksysteem waar alles heel goed in wordt bijgehouden. En geloof me voor iemand die bijna altijd met vaste werktijden heeft gewerkt is dat een voordeel. Je kan prikken als iets ouderwets zien, maar hier is er tenminste geen discussie. Alles staat mooi geregistreerd. Bij een van mijn vorige jobs werd er bijgehouden of je wel voor 9u toekwam, maar als je dan eens te laat was en aangaf dat je wel langer zou blijven, had men hier geen oren naar. Dat is nu voorbij.

Najaarsmoeheid

Het resultaat is wel dat ik na deze week echt moe was. Ook een combinatie met de najaarsmoeheid waar ik elk jaar last van heb en een optreden van U2 op dinsdag, waar ik met plezier wat nachtrust voor inleverde. Dus heb ik dit weekend veel geslapen. Gisteren was er nog wel wat energie om de kelder op te ruimen. Maar vandaag kwam er nog wat duizeligheid bij (lage bloeddruk wellicht) en dus was het echt een Lazy Sunday :-D. Maar die moeten er ook zijn. Daarom typ ik dit stuk ook op mijn iPhone (mijn excuses dus als er meer typfouten in te vinden zijn dan anders).

Qua bordjes die ik moet draaiende houden, heb ik voorlopig dus niet te klagen. Alles in het huishouden lukt nog naar behore. Enkel mijn lopen moet soms wat inboeten. Da’s vooral door mijn maag. Ik moet voor een bepaald uur mijn avondeten consumeren en ik mag zeker geen sport doen na het eten. Dus hoewel om 18.30u of 19u thuiskomen echt niet zo laat is (ik heb bij vorige jobs wel al langer gewerkt), is het toch te laat om nog te gaan lopen. Dat wringt dan wel, want ik mis het direct, maar ik zou voor geen geld ter wereld terug naar mijn vorige job willen. Laat staan dat ik zou willen dat het minder druk was, geef mij maar dit. Ik weet niet hoe het zal gaan als er een kindje zou komen, maar dat zijn zorgen voor later. En zoals ik al zei, er is gelukkig veel flexibiliteit bij ons op het werk.

Je hoort het al mijn job boost mijn positivity en dat is een geschenk. Dat besef ik door mijn vorige situatie eens zo hard!

Deze post werd geschreven in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier.

door

Vakantievoornemens

Ik heb nooit echt in goede voornemens geloofd. Daarom maak ik er eigenlijk zelden met Nieuwjaar. Je houdt je daar toch niet aan. De laatste jaren betrap ik mezelf erop dat ik voornemens maak op vakantie. Zo besloot ik in 2012 na een wandeling in Bryce Canyon om aan mijn conditie te werken. Ik deed een wandeling waarvan ik dacht dat ze 5 km was, maar door een vergissing bleek dat slechts de korte versie van 2,5 km te zijn. Ik kwam helemaal uitgeput boven en was teleurgesteld in mezelf. Het moest maar eens anders bedacht ik me toen. Ik begon na die vakantie met lopen en ben nooit meer gestopt. Dit jaar deden we dezelfde wandeling trouwens opnieuw. Dit keer wel de 5 km en het ging (ondanks het feit dat ik mijn beste conditie nog moet terugvinden) echt veel vlotter dan vorige keer.

2015-09-12 14.58.57Vorig jaar besloot ik in Valencia dat het een goed idee was om een maandelijkse date met mijn beste vriendin in te plannen. Toen we beiden nog begeleiding deden in een vereniging voor mindervaliden zagen we elkaar nl. één à twee keer per jaar. Dat viel weg, omdat we er besloten ermee te stoppen. Dus moest er iets in de plaats komen, vond ik. En ik vind dat nog steeds een superbeslissing. We gaan dan goed eten, we praten bij en het is altijd een topavond.

Om een of andere reden denk ik op vakantie altijd na hoe het dus anders kan. Veel meer dan het nieuwe jaar luidt het voor mij een nieuw begin in. In zekere zin is dat ook logisch, omdat je tijdens zo’n vakantie tot rust kan komen. Rust in je lijf en je hoofd zorgt dan op zijn beurt weer voor duidelijkheid. Dit jaar heb ik besloten om wat minder tv te kijken. Ik ben een serieuze seriesverslaafde. Dat gaat ook niet veranderen, ik kijk graag tv en ik vind daar ook niets mis mee. Ik kijk namelijk heel gericht tv. Ik neem dingen op, haal series in huis en ik kijk ze vervolgens. Doelloos zappen doe ik niet. Ik creëerde voor mijzelf met andere woorden jaren terug al een soort netflix avant la lettre ;-). Sommige series kijk ik gelijk met de Amerikanen, sommige volg ik gewoon op Belgische tv en ik kijk natuurlijk ook wel een aantal Vlaamse programma’s. Maar het begon echt wel de spuigaten uit te lopen. Vorig jaar volgde ik op een bepaald moment 13 Amerikaanse series en keek ik er nog een tiental op de Vlaamse televisie. Mijn avonden zaten daardoor echt propvol. Bovendien waren er wel wat die ik eigenlijk niet meer zo graag zag (Vampire Diaries, The Originals, Once Upon a Time). Ik heb de neiging om te blijven kijken naar een serie, omdat ik wil weten hoe het eindigt. Soms blijkt dat dan op het einde van de rit serieus teleurstellend te zijn (ik kijk naar jou Lost, what a waste!). Het ergste is dat ik daardoor andere dingen links laat liggen. Ik kreeg begin 2015 het laatste boek van Els Beerten van mijn moeder. Ik heb het nog steeds niet gelezen! Ik zit hopeloos achter met mijn Cosmopolitans (waar ik een abonnement op heb) …

Ik had er eigenlijk schoon genoeg van. Het besef kwam dat ik mezelf dit aandeed. Voor een stuk heeft dit ook te maken met het feit dat ik graag met alles bij blijf. Ik word er dus wat gek van als ik achterloop en wil dan alles zo snel mogelijk inhalen! Het leek me hoog tijd om daarmee te stoppen en dus ging ik er met de grove borstel door. Het hielp ook wel dat er vorig jaar een aantal van mijn favorieten ten einde liepen. Voorlopig kijk ik nu nog naar: Awkward, Grey’s Anatomy, The Mindy Project & The Big Bang Theory. In het voorjaar komt daar dan nog Pretty Little Liars bij. Verder heb ik tijdens onze vakantie ook nog wel wat opgenomen: T, Project K, Merci Merckx, Scandal, Revenge, Mom, Zo man zo vrouw … Met het meeste zit ik hopeloos achter, maar ik ga me er niet meer druk in maken. Toen ik vorig jaar tijdens de kerstvakantie ziek werd, was ik bijvoorbeeld heel tevreden dat ik nog een volledig seizoen van Vermist op de digicorder had staan. Tijdens de zomervakantie had ik ‘s avond tijd om True Detective eens te bekijken. Er zijn altijd momenten waarop je wat meer tijd hebt en wat kan ‘binge watchen’. Momenteel heb ik daar geen tijd voor en dat is dan gewoon maar zo. Jammer genoeg ben ik sinds onze vakantie wel nog niet toegekomen aan het boek en m’n Cosmo’s. Ik had het ‘s avonds wat te druk. Maar nu zou er wat meer tijd moeten vrijkomen.

En ondertussen is er ook meer rust in mijn hoofd. Ik kijk nog altijd veel tv, maar er zit geen druk meer achter. De series die ik heb laten vallen, mis ik absoluut niet en misschien heb ik er vroeg of laat toch zin in om ze te zien. Dat zien we dan weer wel.

En jij maak jij voornemens? Tijdens je vakantie? Met het nieuwe jaar? Hou je je eraan? Of zit je ook met een verslaving waar je dringend vanaf moet ;-)?

door

Mijn ontbijt

Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, wordt wel eens gezegd. Een gezegde zegt ook dat je moet ontbijten als een keizer, lunchen als een koning en dineren als een bedelaar. Dat is mij dus nooit gelukt. Het avondmaal is ‘the highlight of my day’. Ik eet nl. doodgraag patatjes met een stukje vlees en groenten of pasta met groentjes of met een saus. Vaak kijk ik al van ‘s morgens uit naar het avondeten, omdat we met een weekmenu werken weet ik nl. perfect wat dat zal zijn. Er zijn periodes in mijn leven geweest waar ik zowel ‘s middags als ‘s avonds ‘warm’ at (in de zin van een avondmaal, ik eet nu vaak soep en technisch gezien is dat ook warm natuurlijk). Gewoon omdat ik dat zo lekker vond. Ik ben nooit echt fan geweest van boterhammen met beleg. Helaas verdraagt mijn maag geen rauwkost en ook heel weinig fruit. Dus is het niet zo makkelijk om boterhammen dan van de menu te schrappen. Gecombineerd met zaken zoals soep en een eitje vind ik ze trouwens wel lekker. Ik ben gewoon geen kaas of ham eter (tenzij het op een croque monsieur is :-)).

Door het probleem met mijn maag heb ik heel lang gezocht naar een geschikt ontbijt dat ik ook lekker vind. Met de jaren is dat volle platte kaas met kandijsuiker geworden en een paar boterhammetjes. Is dat gezond? Neen wellicht niet, want het is volle platte kaas en ik doe er best wel wat suiker bij. Maar ik verteer het goed en dat is het belangrijkste. Soms gebeurt het zelfs dat ik me ‘s morgens niet zo goed voel, platte kaas eet en mij een paar uur later beter voel. Wordt dat dan niet saai, zullen sommige mensen zich afvragen. Wel mijn platte kaas en ik wij hebben het goed samen. Zo goed dat ik hem na een 2-tal jaar nog steeds niet beu ben en zolang dat niet gebeurt, blijf ik het eten. Er was een tijd dat ik enkel zweedse broodjes met confituur at, in de hoop wat af te vallen. Dat lukte niet en na een half jaar kwam de confituur mijn oren uit. Ik heb mij toen voorgenomen nooit nog iets tegen mijn goesting te eten. De dag dat ik platte kaas moe ben, stop ik er dus ook mee, maar voorlopig is dat allemaal nog dik oké :-). Ik vermoed dat er veel mensen ook elke dag een boterham met confituur eten of met choco. Zolang je het maar lekker vindt, denk ik dan.
2015-09-30 07.14.44Koffie drink ik niet ‘s morgens. Tot voor kort vond ik dat totaal niet lekker, tot ik de zoetere varianten ontdekte. Maar mijn maag vindt dat nog altijd niet oké. Ik kreeg al eens de vraag hoe ik dan wakker word? Sloten water :-). Na het ontbijt is dat eigenlijk niet zo lekker, maar de rest van de dag valt dat best mee en vroeg of laat word je ook wel wakker hoor.

In het weekend ontbijt ik meestal niet, rond 9u word ik wakker en begin ik wat te lezen op FB, WordPress, Instagram (foto’s kijken in dat geval) of ik ga naar beneden en lees de krant of het bijbehorend magazine. Soms ga ik al eens lopen (op mijn nuchter maag ja, dat kan heus geen kwaad) en tegen dat ik goed en wel klaar ben, is het middag en dan eet ik iets lekkers: een eitje, een koffiekoek, wat toast met een slaatje (tonijnsla, krabsla en dergelijke …) Ik weet dat het ontbijt overslaan niet gezond is, maar hey het werkt voor mij en dat is het belangrijkste.

En jij hoe ontbijt jij?

Deze post werd geschreven in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier.

door

Dit waren augustus en september

2015-09-17 18.58.34Maandelijks blik ik terug op wat er op mijn pad kwam. Voordat je het weet is er immers weer een jaar voorbij.

Opnieuw een combinatie van twee maanden. Eind augustus bracht ik namelijk in de VS door en zoals jullie weten, lukte het daar niet echt om te bloggen.

Zon, zon, zon 2: ook augustus was heel zonnig en daar pakte ik het van. Al was dat toch nog wat minder dan gedacht. In Amerika ontdekte ik pas echt dat ik toch nog wat meer tijd buiten kan doorbrengen. Maar ik kon alvast veel lopen in de zon!

Microben: half augustus kreeg een lelijke verkoudheid mij te pakken. Leuk was anders, maar na 1,5 week was dat ook weer voorbij :-).

Bezoekje aan het labyrint: ik ging met mijn familie naar het labyrint van Barvaux.  Het thema dit jaar was Peter Pan met een bijbehorende schattenjacht. Echt superleuk om eens te doen. Afgelopen weekend was wel het laatste weekend dat het open was, maar ze doen dat daar elk jaar (met een ander thema weliswaar). Dus zet het zeker in je agenda voor volgende zomer :-)!

labyrintVaste job: eind augustus kreeg ik van mijn verantwoordelijke te horen dat ik mag blijven. Ik kreeg het vast contract aangeboden. Hoera :-)! Supercontent dat ik was en ben. Ik voel me echt goed bij ons op het bureau, doe de job graag en heb supertoffe collega’s. En dat de stress van het tijdelijke wegviel voor onze reis was natuurlijk ook goed meegenomen.

Lekker eten: ik ging met m’n beste vriendin bij Roger Van Damme eten en dat was, net zoals de vorige keer dat ik er kwam, top. Niet alleen de desserts trouwens. Een aanrader voor iedereen die van lekker eten houdt.2015-08-22 13.00.16-1USA: We gingen eind augustus-begin september op reis naar de States. En dat was dik de moeite: warm, mooie landschappen en superleuke dingen gedaan (ik hoop er sowieso in oktober nog eens één of meerdere blogposts over te schrijven).

Cadeautje: Op het werk kreeg ik een leuke brooddoos in het kader van de Vitaliteitsactie. Ze moet ons aanmoedigen om zelf onze lunch naar het werk mee te brengen (dat doe ik al dus geen moeite voor mij) en was gevuld met gezonde snacks. Altijd leuk om terug te komen en een cadeautje op je bureau te vinden.

2015-09-22 16.08.28-2Herfst of toch niet?: Na onze reis waar het elke dag rond de 30 graden of meer was, werden we hier midden in de herfst gedropt. Toen we hier zaterdagochtend 19 september aankwamen, was het een 8-tal graden. Resultaat grumpy me! Ik heb een hekel aan koude. Voor mij voelde de 18 graden van zondag 20 september dan ook totaal niet warm aan. Ik had bovendien een zware jetlag, dus veel kon ik van die dag niet genieten. Gelukkig waren er ons nog meer mooie weekends gegund. Ik kwam weer op Belgische-modus en vond het dus wel lekker warm :-). Het had nog even mogen blijven duren, maar het lijkt nu gedaan met het mooie liedje.

door

Mijn ochtend

2015-02-17 08.17.19-2In februari deed ik mee aan de Boost Your Positivity-actie van Danone/Activia. Dat is me toen goed bevallen en dus heb ik me meteen voor de tweede editie ingeschreven. De komende twee weken wordt er vooral gepraat over ochtenden en de daarbij horende rituelen. Dus deel ik ook de mijne graag met jou.

Ik ben geen ochtendmens en dat zal ik wellicht nooit worden, maar met de jaren wordt de hekel die ik heb aan de ochtend gelukkig wel een beetje kleiner. In mijn tienerjaren was ik echt met geen stokken uit mijn bed te krijgen. Snoozen en zo lang mogelijk blijven liggen dat was mijn ritueel. Tijdens mijn studentenjaren in Leuven ging dat zelfs zover dat ik als ontbijt Prince Start-koekjes in mijn bed at, om toch maar wat langer te blijven liggen (gezond is anders natuurlijk). De laatste jaren heb ik echter ondervonden dat dat snoozen mij geen goed doet. Je wordt daar echt niet wakkerder van. Dus gaat de wekker nu om 6.55u en die blijft ook opstaan tot 07.05. Ik luister nog even wat muziek + het nieuws en dan kom ik uit m’n bed. Tot voor kort bleef ik nog tot 07.30u liggen, want ik werkte in Mechelen en kon dus wat langer blijven liggen. Toen ik in juni van job veranderde en wat vroeger besloot op te staan, bleek dus dat ik mij helemaal niet slechter voelde. Integendeel, dat half uur langer blijven liggen deed meer kwaad dan goed. Zeker als ik tijdens dat half uur terug in slaap viel, want dan kon ik mijn slaapcyclus niet afmaken (een slaapcyclus duurt nl. gemiddeld 1,5u). Gevolg nog een hele morgen als een zombie rondlopen!

Na het opstaan ga ik rechtstreeks naar beneden voor mijn ontbijt (waarover volgende week meer). Ik haal de krant uit de brievenbus, begin te ontbijten en te lezen. Veel wordt er hier op dat moment niet gepraat. Waarom? Omdat wij allebei geen ochtendmensen zijn en ik hoef ‘s morgens echt geen drukte aan mijn hoofd. Dat was vroeger in mijn ouderlijk huis wel anders en dan krijg je snel de naam van een ochtendhumeur te hebben. Wellicht is dat voor een stuk zo, maar tegenwoordig loop ik hier ‘s morgens tenminste niet slechtgezind rond. Mijn moeder bedoelde het niet slecht, maar die wilde ‘s morgens vaak al heelder conversaties voeren. Op dat uur functioneer ik echter nog niet naar behoren en laat je mij beter gerust. Ik zal dan ook niet mopperen of dergelijke. Neen, laat mij gewoon rustig doen :-). Na mijn ontbijtje fris ik mezelf op, poets mijn tanden, ik smeer wat concealer (ik ben ‘gezegend’ met eeuwige wallen, ook als ik niet moe ben), foundation en blush op mijn gezicht en rond 08.20u vertrek ik naar het werk. Op sommige dagen is dat al wat vroeger, afhankelijk van hoelang ik erover doe om de krant te lezen.

Sinds juni heb ik glijdende uren en dat is echt een zegen. Stress om op tijd op het werk te raken heb ik niet. Meestal valt het qua file ook mee, al moet ik door werken bij ons in de buurt nu wel een heel eind rondrijden. Afgelopen donderdag moest ik naar onze tweede hoofdzetel in Brugge voor een opleiding (deze week moet ik trouwens nog eens naar daar). En viel het mij op dat ik het eigenlijk helemaal zo erg niet vind om een lange afstand te doen, als ik maar niet constant in de file sta. Dat geluk heb je jammer genoeg niet altijd.

Soit het loopt hier dus redelijk vlot en rustig. Onze poetsvrouw vertelde mij eens dat wij precies geen stressy mensen zijn. Daar sloeg ze de bal toen mis, want ik ben een echte stresskip. Toen ik haar dat vertelde zei ze: “maar jullie zijn altijd zo rustig ‘s morgens.” Toen pas besefte ik dat wij echt wel geen last hebben van de zogenaamde ochtendspits! Nu ja, kinderen lopen er hier nog niet rond. Ik wil er voorlopig nog niet te veel over nadenken welke impact dat zou hebben :-). Ik vrees nl. dat mijn befaamde ochtendhumeur op dat moment wel eens zou kunnen terugkeren. De meeste kinderen hebben het nu eenmaal niet zo begrepen op stilte en rust ‘s morgens …

Deze post werd geschreven in het kader van #boostyourpositivity van Activia. De website vind je hier.

door

Dwars door Mechelen

2015-09-27 20.53.17Dwars door Mechelen dat zal altijd een specialleke blijven voor mij. Ik liep de wedstrijd al 4 keer en miste als wielerliefhebber daardoor al 3 jaar de finale van het wk (gelukkig dat het dit jaar in Amerika is, waardoor ik het wel kon zien). Het was dit jaar ook de eerste wedstrijd die ik liep. En bijna had ik hem niet gelopen.

Toen ik in 2012 begon met lopen waren de toenmalige collega’s volop aan het trainen voor de 10 km, vol goesting en een beetje overmoedig liet ik weten dat ik dat ook wel wilde proberen. Maar er restte mij slechts een 15-tal weken en de Start to Run voor 5 km duurde al 10 weken. Geen nood dacht ik, ik sla hier en daar wel een paar lessen over. Zo gezegd, zo gedaan, tot opeens een blessure, ontsteking aan een pees aan de linkse enkel van m’n rechtervoet. De kinesiste schudde haar hoofd bij het horen van mijn verhaal: “die schema’s zijn er voor een reden. Natuurlijk kon je dat conditioneel wel aan, maar je pezen en gewrichten waren nog niet aangepast aan het lopen.” Gevolg: bijna terug van 0 beginnen, geregeld naar de kine, daar echt ‘leren lopen’ en niet meer tijdig in orde voor de 10 km. Dan maar de 5. Die liep ik uit, al was het vooral op karakter. Het jaar daarna liep ik gelukkig wel zonder problemen de 10 km. In het voorjaar van 2014 ging ik voor nog meer: de 10 miles en de 20 van Brussel, maar in het najaar opnieuw Dwars door Mechelen uiteraard.

Je zou denken dat ik de 10 km tegen dan met gemak zou lopen, maar nadat ik nieuwe schoenen en nieuwe steunzolen had moeten aanschaffen (die nieuwe schoenen voortijdig, want terwijl ik met mijn eerste paar mizuno’s meer dan 1.000 km had gelopen, was het tweede paar er op 400 km door), kende ik een hele zomer loopproblemen. Slaapvoeten, blaren … het hield niet op. Gelukkig wilden ze in de loopwinkel niet afgeven. Vlak voor de wedstrijd werden m’n steunzolen vervangen door andere hardere zolen. Ik kon ze maar één keer inlopen, maar na de wedstrijd voelde ik dat de problemen met die schoenen eindelijk voorbij waren. Geen slaapvoeten en maar één blaar, waarvan ik wist dat het nog van het inlopen was.

En dan schrijven we dit jaar. Ik heb al een heel jaar geen 10 km meer gelopen, want ik besloot geen enkele wedstrijd te lopen. Dus geen wedstrijd, maar daardoor ook weinig motivatie. Ik liep dus bijna heel het jaar ongeveer 3×30 minuten per week en vaak zelfs maar 2 keer per week. Maar de Dwars door Mechelen zou ik wel lopen. Dat was buiten onze reis gerekend. Op maandag ging ik voor de eerste keer in drie weken terug lopen (in Santa Monica had ik wel nog 5 km gelopen, maar daarna enkel maar gewandeld). Was het de jetlag of gewoon mijn conditie, maar het ging voor geen meter! Na 5 km moest ik stoppen: misselijk, moe en ook pijn in mijn achillespees. Vooral dat laatste was een alarmbel, geen tweede keer een blessure. Nadat ik enkele km’s gewandeld had (want ik ging voor 10 en had toch meer dan 4 km in één richting gelopen), heb ik nog een km gelopen en dan was ik bijna thuis. Ik was wat teleurgesteld, want 10km dat zou ik normaal puur op karakter moeten kunnen en dat was ook het plan. Tot ik plots die woorden van de kine weer hoorde en bij mezelf dacht voor wie of wat eigenlijk? En wat koop ik ermee als ik dan weer een paar weken/maanden niet meer kan lopen? Het verstand komt met de jaren zeker ;-). Dus ben ik mij deze middag gaan inschrijven voor de 5 km. Helemaal niet deelnemen voelde verkeerd aan.

Het liep goed, enkel was ik wat te laat vertrokken hier thuis. Ik wilde eerst nog mijn strijk gedaan krijgen (wat niet lukte trouwens). Het laatste stuk van hier naar de start heb ik tegen de stroom in gelopen (mijn excuses daarvoor andere lopers), omdat ik mezelf er anders niet meer tijdig zag raken. Ik ben helemaal alleen vertrokken, want iedereen was al weg. Eerst dacht ik oké nu rustig de 5 km lopen, toen ik me opeens bedacht dat dat parcours lichtjes gewijzigd is tegen 3 jaar geleden en dat ik misschien wel eens verkeerd kon lopen. Ik ben dus een versnelling hoger geschakeld en heb hier en daar nog wat lopers ingehaald (meer zelfs dan dat ik voor mogelijk hield). Resultaat: een van mijn snelste 5 km in jaren, om niet te zeggen de snelste ooit (technisch gezien is het trouwens maar 4,6 km, maar dan nog was mijn gemiddelde snelheid hoog naar mijn doen :-)). En nu? Nu wil ik in december mijn tweede Urban Trail Mechelen lopen. Dus stilletjesaan terug opbouwen tot aan 10 km en mij misschien inschrijven voor de halve marathon in Disneyland volgend jaar (eerst kijken hoe dat in zijn werk gaat op 6 oktober).

door

The Versatile Blogger Award

I’m back! Op het vliegtuig maakte ik grootste plannen om gisteren (maandag) te bloggen, want dat was m’n laatste dagje verlof voor ik terug begon te werken. En nadat de strijk gedaan zou zijn, de koffers volledig uitgepakt en alles terug proper op zijn plaats zou staan, zou ik vast en zeker nog wel wat tijd hebben. Zaterdag was ik een wrak. Daar had ik me aan verwacht, want het is niet de eerste keer. We waren om 7.15u aangekomen op Zaventem, gewacht op de koffers, de trein naar Mechelen genomen. Tussendoor werden er ook al wat wasjes gedaan. Daarna was het middag, legde ik mij neer voor een kort dutje en raakte ik niet meer wakker. Raar maar waar sliep ik ‘s nachts ook best goed. Dus dacht ik: dit keer ben ik er snel vanaf van die jetlag. Ik ruimde hier al gedeeltelijk op, we gingen een bestelling oppikken en ik streek wat al kon gestreken worden. Een overvol wasrek dat droogt niet zo goed, zeker niet aangezien het hier zo koud is :-(.

En dan kwam zondagnacht. Om 1u ‘s nachts werd ik wakker en deed ik geen oog meer dicht. De wekker stond om 9u30 voor mij. Kwestie van niet tot de middag te slapen. Die wekker heb ik afgeduwd en om 11.30u ben ik opnieuw wakker geworden :-(. En ik had zo veel plannen: ik zou gaan lopen, alles zou hier opgeruimd raken. Ik zou het eten voorbereiden, ik ging nog wat kaartjes halen in de winkel … Het is wel allemaal gelukt hoor, maar het lopen ging veel minder vlot dan gehoopt en uiteindelijk was ik pas om 21.30u klaar met alles. Afgelopen nacht was het weer zover. Met het verschil dat ik nu na 3u slaap moest opstaan om te gaan werken. Op zich allemaal niet erg, want het was leuk om al wat collega’s terug te zien en nu kom ik hopelijk eindelijk terug in het Belgische ritme. Maar het werd daardoor een lange dag.

Maar soit waarvoor we hier zijn. Trijnewijn nomineerde me tijdens onze vakantie voor de Versatile Blogger Award. Merci hiervoor :-).

versatileblogger

Waarover gaat het precies:

The Versatile Blogger Award maakt je blog bekender en zorgt ervoor dat je andere leuke bloggers ontdekt. Het is de bedoeling dat je zeven feitjes over jezelf vertelt. 

De regels voor deze award zijn als volgt:
– bedank de persoon van wie je de award kreeg (gebeurd bij deze)
– inclusief een link naar hun blog
– vertel 7 feitjes over jezelf
– nomineer 15 blogs/bloggers die je onlangs of regelmatig bezoekt!

Zeven feitjes over mezelf:

  • Ik kan niet tegen kou. Ik heb het meestal pas warm rond de 23 graden en liefst nog wel enkele graden meer. Afgelopen zomer was dus ideaal voor mij. Het gaat zelfs zo ver dat ik kippenvel krijg bij een briesje bij 30 graden (en meer) en dat ik na een hete dag onder m’n tv-dekentje kruip. Want het is dan toch wel al best koud ;-).
  • Om die reden droom ik ervan ooit een huis in het buitenland te kopen. Liefst LA (daarover later wel eens meer). Ik vind het al bij al wel niet zo slecht in België. Dus ik weet niet of het een vaste woonst zou worden. Mocht het hier niet zo koud worden in het najaar, dan vertrok ik niet, want ik vind het hier dik oké! Maar het einde van de herfst en vooral de winter, het ligt me niet! Jammer genoeg ontbreekt het me aan budget voor een buitenverblijf.
  • Ik ben zot van Disney en alles wat daarmee samengaat. Tijdens de laatste dagen in LA trokken we dan ook naar Anaheim voor Disneyland (al voor de tweede keer trouwens, want drie jaar geleden waren we daar ook geweest). Maar ik word dan wel misselijk in alles wat snel en overkop gaat, misselijk word. Denk Vogel Rok in den Efteling, Big Thunder Mountain in Disneyland Parijs. Dat is al genoeg om mij ziek te maken. En ja ik heb dat proefondervindelijk getest. Dan kruip je in zo’n pretpark natuurlijk enkel in de ‘baby-attracties’. Ik vind dat allemaal geweldig, maar voor m’n gezelschap is er op zo’n moment niets aan. Ik ben wel altijd bereid om te wachten aan andere attracties.
  • Ik ben serieverslaafd. Vorig jaar volgde ik op een bepaald moment een twintigtal series tegelijkertijd. Het is echter zo onhoudbaar geworden dat ik besloten heb daar een einde aan te maken, waarover ook later meer :-).
  • Ik hoop ooit triatlons te kunnen doen (korte weliswaar, ik ambieer geen volledige of halve triatlons), omdat het mij een leuke en afwisselende sport lijkt. Helaas kan ik absoluut niet goed zwemmen. Tot het moment waarop dat opgelost is, zit het er absoluut niet in. Ik leerde pas zwemmen in het vierde leerjaar, na privéles, anders was mij dat ook nooit gelukt. Na tien lessen kon ik enkel schoolslag met mijn hoofd boven water en dat vond ons mama toen voldoende (begrijpelijk, het kostte ook genoeg). Ik kan dus geen crawl en ook schoolslag met het hoofd onder water lukt meestal niet. Ik kocht onlangs een neusknijper om dit op te lossen, maar ik heb dit nog niet getest. Om in open water te kunnen zwemmen, moet ik mijn niveau serieus opkrikken. Ik maak me nl. geen illusies, dat is nog een pak moeilijker dan in een gewoon zwembad. Stap 1 is dus crawl leren zwemmen. Een paar jaar terug deed ik hiertoe een poging in Lier, maar het waren lang niet genoeg lessen om het te leren (dat zei de leerkracht al op voorhand). Tussendoor ging ik zelf oefenen (wat ze ons had aangeraden), maar toen ik zag dat het hopeloos was, heb ik het opgegeven. Ik wil het nog altijd leren hoor. Dus als er iemand een goede privéleerkracht zwemmen voor volwassenen kent, die in de buurt van Mechelen lesgeeft, be my guest … Misschien kan ik er dan wel tijd voor maken. Ik zwem nl. best wel graag, maar omdat ik met m’n hoofd boven water zwem, heb ik achteraf altijd nekpijn. Anders zou dat allemaal perfect gaan, want er is hier een zwembad vlak om de hoek.
  • Ik wil graag zo eens een kleurenadvies + styling laten doen, zoals Kelly onlangs deed. Al lang voor dat artikel trouwens, maar budgetmatig is het er voorlopig nog niet van gekomen. Voorlopig wil ik dat hier laten doen. Hopelijk komt het er ooit van. Eerst nog wat sparen. Al denk ik dat het qua styling tegenwoordig wel minder erg met mij gesteld is dan een paar jaar geleden. Maar een beetje hulp kan nooit kwaad.
  • Ik ben een avondmens. Elke morgen neem ik mij voor om vroeger in mijn bed te kruipen (voor zover dat gaat natuurlijk, want als je drie uur moet wachten na je laatste maaltijd …), maar vaak vind ik ‘s avonds een tweede adem en is die vermoeidheid weg. Op vrijdag krijg ik meestal wel m’n klopke :-). En de tijd waar ik sliep van half vier ‘s nachts tot 12 uur ‘s middags is gelukkig ook gepasseerd.

Bon, omdat ik helaas redelijk laat reageer op deze tag, ga ik geen nieuwe bloggers nomineren. Ik zag hem nl. hier en daar al verschijnen op de blogs die ik volg. Maar als je jezelf geroepen voelt, doe gerust mee :-). En laat het dan hier in de comments weten, zodat we kunnen meelezen!

door

Update

We beginnen hier vandaag aan onze laatste week in Amerika met een bezoekje aan Zion en morgen aan Bryce Canyon. Daarna gaat het stilletjesaan terug richting LA. De stad waar ik zoveel van hou.

De reis was tot nu toe de max en er liggen wel al wat blogposts op stapel voor erna (zowel over de reis, als een tag van Trijnewijn … ) Alleen blijkt het niet zo simpel te bloggen op een iPhone of iPad zonder toetsenbord. We zijn nog  gaan kijken in LA voor zo’n toetsenbord, maar blijkbaar bestaat dat al niet meer voor ons oud exemplaar ?. Volgende keer de boel dus wat beter voorbereiden met andere woorden.

Soit meer schrijfmateriaal voor erna dan maar! Hier is het nog ochtend, maar bij jullie normaal al avond. Dus wens ik jullie een prettige weekend toe met hopelijk evenveel zon als hier!

Groetjes!

image

door

In a traveling state of mind

Afgelopen week was een heel aangename week. Eerst en vooral voelde ik me maandag al een pak beter dan afgelopen zaterdag. Verder kreeg ik ‘s ochtends het leuke nieuws dat ik de vaste job bij ons op kantoor gekregen heb. De dag zelf mocht ik mijn contract nog ondertekenen. Dat gaat al in vanaf 1 september. Gedaan met de onzekerheid dus en dat nog voor onze reis, beter had ik het niet kunnen dromen.

Het was een drukke week op het werk, waardoor die supersnel verliep. Ik merk nu weer eens te meer dat ik echt veel om handen wil hebben. Het was de afgelopen weken enorm hectisch, maar ik kom pakken beter gezind naar huis dan toen ik nog op mijn vorige job zat. Ik zat dan vaak na een dag helemaal uitgeput (ook al had ik daar te weinig werk) en huilend in de zetel. Gelukkig is daar dus een einde aan gekomen. Dat doet enorm goed! Op dinsdag en donderdag kon ik eindelijk nog eens gaan lopen. Ik voelde wel dat ik ziek was geweest, maar de basisconditie was er nog. En ik liep op donderdag voor het eerst sinds lang nog eens 40 minuten. Ik had graag nog ergens deze week of volgende week een uur gelopen, maar aangezien ik niet meer de kans heb om dat gestaag op te bouwen en mijn achillespees donderdag al protesteerde, hoop ik dat ik lange wandelingen op reis gewoon aankan. Aan het einde van de week was de zon er weer en op vrijdagavond gingen we op bezoek wat verderop in de straat, om daar gezellig een terrasje te doen. Het was 12u toen we er vertrokken en had ik de volgende dag niet op tijd uit m’n bed gemoeten dan was het nog later geworden :-). Altijd fijn zo een leuke avond bij de ‘buren’.

De volgende dag zat ik dus op tijd op de trein, want ik ging met m’n beste vriendin naar Roger Van Damme. Ik was er al eens geweest vorig jaar tijdens m’n vakantie aangezien Het Gebaar alleen ‘s middags open is. Op zaterdag zijn ze ook open, maar kan je niet reserveren. Op tijd zijn is dus de boodschap. En daarom stonden we (enthousiast als we waren) al om 10.15 in de kruidtuin, waar zijn restaurant gevestigd is (het gaat pas om 11u open). We zijn dan nog wat in de tuin gaan zitten en dan om 10.50u voor de deur gaan staan. Met succes, er was nog een tafeltje vrij. En dat we ervan genoten hebben. Superlekker en niet alleen zijn desserts (al zijn die natuurlijk wel top :-)). Al z’n gerechten zijn zo’n pareltjes dat je ze bijna niet zou durven opeten! En het personeel is er ook heel vriendelijk. Echt een aanrader, het zal niet de laatste keer zijn dat ik daar geweest ben.

2015-08-22 11.42.06 2015-08-22 12.14.30

2015-08-22 13.00.16-1Vandaag werd het dan een rustige dag en begon ik stilletjesaan met de voorbereidingen voor onze reis (pakken en zo). Want we zijn bijna weg, maar eerst nog wel enkele dagen werken. Als er iemand hoteltips heeft voor Californië (gewone hotels, motels of Airbnb’s) allemaal welkom. Toen we het motel, waar we vorige keer verbleven in Santa Monica, wilden boeken voor de eerste nachten bleek dat 2x zo duur als de vorige keer. Dus hebben we maar een ander motel in ‘the middle of nowhere’ geboekt, voor zover dat kan in LA. We zoeken nog zeker tips voor, Big Sur, SF, Napa, de omgeving van Yosemite (ik ben geen kampeermens dus dat gaan we niet doen :-)) … tips voor andere steden die we zeker moeten doen, mogen jullie ook altijd doorsturen. We zijn van plan om deze keer in Californië te blijven. Vorige keer hebben we al Arizona, Utah en Nevada erbij genomen en soms waren we meer aan het rondrijden dan wat anders. We twijfelen nog over Zion (dan moeten we dus terug naar Utah), maar de andere belangrijke zaken: Grand Canyon, Bryce, Las Vegas … hebben we vorige keer al gezien. Hebben we tijd dan doen we één van die bezienwaardigheden misschien wel terug, maar het is geen must :-).

Dus heb je tips? Laat je dan vooral gaan in de comments!