Over nostalgie en een plaat

Er is een plaat. Een plaat die ik van voor naar achteren gedraaid heb. Een plaat waarvan ik alle nummers ken en die mijn hart sneller doet slaan.

Een plaat die ervoor zorgde dat ik voor de eerste keer in mijn leven naar een U2-optreden ging. Een plaat die me voor eeuwig U2-fan maakte. Een plaat die me aan mijn vader doet denken. Een plaat waar ik met hem veel over gepraat heb. Een plaat die ik als 14-jarige eindeloos veel beluisterd heb op mijn slaapkamertje thuis. Een plaat die zowat de soundtrack van mijn jeugd is.

Een plaat die ik in een album top altijd op nummer 1 zou zetten. Een plaat die ik op mijn verjaardag op vinyl gekocht heb, omdat ik het al zolang wilde en er geen reden was om het niet te doen. Een plaat waarvan papa trots zou zijn dat ik ze aan zijn vinylcollectie heb toegevoegd. En een plaat die nog veel zal gespeeld worden in mijn huis.

U2-plaat

En bij jou? Welke plaat staat op nr. 1 in jouw album top? En waarom?

4 thoughts on “Over nostalgie en een plaat

  1. De nummer 1 op mijn lijst verandert met de “mood of the day”:
    Bij een dipje en nood aan een opkikker, kies ik resoluut voor een donkere plaat die toch een glimp van heldere vooruitzichten geeft…

    “I don’t think that it’s gonna rain again today
    There’s a devil at your side but an angel on her way”

    “In the end all you can hope for
    Is the love you felt to equal the pain you’ve gone through”

    De lyrics & muziek spreken voor zich.

    B

    An End has a Start – Editors

  2. Ik heb U2 één keer live gezien, nog niet zo lang geleden, toen ze het volledige album van Jushua Tree speelden. Sindsdien ben ik ook wel fan van hen, maar enkel van hun oudere muziek.
    Bij mij was het een cd van de Italiaanse Elisa die ik van voor naar achter kende. Ben er pas jaren later achtergekomen dat de versie die ik had gedownload (ahum) niet de officiële was en daar dus andere liedjes op stonden, woeps!

    • Dat was een heel goed optreden, omdat ze daar naast the Joshua Tree enkel hun hits speelden. Mogen ze bij mij ook nog wel eens doen bij All That You Can’t Leave Behind. Vanaf Songs of Experience vind ik het merendeel van hun nummers ook een heel pak minder. De zoon van Bono was onlangs wel Catch of The Day op StuBru met zijn band. En dat nr. vond ik een pak beter dan de U2-nummers van de laatste jaren.

      Hihi ja downloaden ge kwam zoal eens iets tegen ?!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.