Boeken muziek tv en film

door

En toen zong ik plots voor 15 uitverkochte Lotto Arena’s

“De toverbal van kleuren en stemmen van dit grote Vlaamse gospelkoor doet de temperatuur in de zaal nog een paar graden stijgen, en het was er al zo warm.” Marc Coenen

“Wie dit soort verheven koorzang niet als balsem voor de ziel ervoer, had wellicht een half uur te lang in de Sportpaleisfiles gestaan.” De Standaard

“Nog mooier werd het toen plots een vijfhonderdkoppig koppig koor het podium vulde voor bloedstollende versies van Kies mij en Dicht Bij mij. Geen oog bleef droog. Zelden zoveel magie in de Lotto Arena gezien. Je hoeft er kortom geen sterrenparade van te maken om je publiek te imponeren.” Gazet van Antwerpen

“De man. Zijn koor. Mijn kippenvel. Hij was al mijn absolute helde en voorbeeld, maar DIT …” Tom De Cock

“Ik zag vandaag het mooiste concert van mijn leven: Bart Peeters in de Lotto Arena. Doen!!!” Helmut Lotti

Bart Peeters zingen Lotto Arena in koor

Doet een van de quotes hierboven een belletje rinkelen? Dat kan, ze verschenen de afgelopen weken/maanden in kranten en sociale media, toen Bart Peeters aan een concertenmarathon begon. En dat op zijn 60ste! ‘Peeters Deluxe’ zoals we wel eens lachen met de vrienden. Want die quotes zijn natuurlijk niet toevallig gekozen. Ze gaan over het koor waar ik deel van uitmaakte. En zo stond ik dus ook 15 keer te zingen voor een uitverkochte Lotto Arena. En daar komen er in mei nog een aantal bij. Iets om later wanneer ik oud en versleten ben nog over te vertellen. Al die lovende woorden, ik kan dat zelf tot op de dag van vandaag nauwelijks bevatten. Het is een ervaring die ik meeneem voor de rest van mijn leven.

Hoe het begon?

Eind augustus 2018 zie ik plots op de Instagram van Bart Peeters verschijnen dat hij aan het repeteren is met een koor. Ik ben fan, maar waarschijnlijk is het toch al lang uitverkocht. Tot ik een paar dagen later, een zondag begin september, zie dat ik nog kan gaan als ik wil. Ik koop voor mezelf een ticketje en vertrekt halsoverkop alleen richting DeSingel. Ik zag Bart dat jaar 3 keer, maar dit was veruit de beste show. Helemaal overdonderd keer ik terug naar huis. Hoe leuk moet dat zijn als je zo goed kan zingen en met een van je favoriete artiesten op het podium mag kruipen?

Iets later zie ik op de blog van Isabelle van Boston Baby verschijnen dat zij ooit aan het project In Koor meedeed met K’s Choice en zich aan het voorbereiden is voor Winter in Antwerpen. De concerten met Bart Peeters kaderen binnen hetzelfde project van dirigent Hans Primusz. Er gaan heel wat mailtjes tussen Isabelle en mij over en weer, want mailen dat deden we sinds de mola al langer. Ik kan echt niet zo goed zingen, maar wil wel al langer zangles volgen. Maar ga ik dit wel kunnen? Isabelle overtuigt me om ervoor te gaan.

Maar wie zou de artiest in 2019 zijn? Stiekem hoop ik op Jasper Steverlinck en sommige van mijn vrienden beweren al lachend dat het Niels Destadsbader gaat zijn (jaja 2018 dat gaat mij nog lang achtervolgen :-D, sorry voor alles vrienden, collega’s en Niels). Maar wanneer Hans via een geheime Facebook-pagina laat weten dat het dit jaar voor de feesteditie: Lady Linn, K’s Choice, Frank Vander linden én Bart Peeters zullen zijn, overtreft dat mijn stoutste verwachtingen. Aja en er is nog een extraatje want Bart Peeters wil het koor vervolgens meenemen naar de Lotto Arena.

Tijdens een zenuwslopende avond in januari, krijgt mijn beste vriendin mij ingeschreven. Het was erger dan een ticket voor Tomorrowland bemachtigen en ja ik heb beiden al gedaan, dus ik weet wat het is ;-). Ik zat hier nochtans met 3 computers klaar, maar zelf was ik tot de wachtlijst gedoemd geweest. Gelukkig was daar dus al een oplossing voor.

Repeteren, repeteren …

Op 23 augustus begin ik er dan aan met een klein hartje, want wie weet haal ik dat niveau helemaal niet? What was I thinking? Eventjes mee gaan zingen. Het is ook een hevige dag, want we leren die dag alle partituren vanbuiten. Alleen kan ik, op de blokfluitlessen die ik ooit kreeg na, geen noten lezen en dus moet ik veel op gevoel doen. Maar daar zijn de trainingen van Hans en zijn team op voorzien. In de weken die volgen (er zijn 4 workshop-dagen + 1 dag generale voor het optreden in het Ethias Theater) krijgen we ook performance-workshops. De eerste keer wil ik dan nog liefst in een hoekje wegkruipen. Maar al snel lukt ook dat en merk ik, wanneer ik thuis oefen, dat het me steeds beter en beter lukt om te zingen.

D-day: Ethias Theater en Lotto Arena

Op maandag 28 oktober is het dan zover, plots sta ik met al die artiesten in het Ethias Theater. De generale is superplezant en ook achter de schermen amuseer ik me met de mensen in de loge en uit ‘mijn stem’ (ik zing voice 3, wat de lagere stemmen zijn). Het wordt echt een machtige dag en ook het optreden is er eentje om nooit te vergeten. Maar dan moeten de Lotto Arena’s dus nog komen. Op dinsdag 26 november opent Bart zijn reeks concerten. Ik sta met een gezonde dosis zenuwen achter het doek te wachten, enkele van mijn koorgenootjes (waaronder Isabelle, die ik de dag ervoor tijdens de generale voor de eerste keer in levende lijve zie) staan zelfs in de zaal.

En dan gaat dat doek omhoog, ik vergeet nooit meer hoe dat voelde. Die blikken van de concertgangers, al even overdonderd als wij. En terwijl maar focussen en blijven zingen (en NIET KRABBEN, mijn koorgenoten weten wat ik bedoel ;-)). Een topavond. Daarna komen er nog 3 in november, 11 in januari en ondertussen heeft Bart er ook al 6 in mei ingepland, waaronder één op mijn verjaardag.

Dankbaarheid

Ik ben zo dankbaar dat ik aan dit project kon meewerken en hoop dat ik in de toekomst nog veel mee kan doen aan projecten van Hans en zijn team. Dankbaar voor:

  • mijn beste vriendin die mij ingeschreven kreeg.
  • Hans, Helga, Peter, Tine, Marjon, Inge, Hannelore, Steven en alle coaches en mensen van het team, die ons continu begeleidden, bijstuurden waar nodig. Maar ons ook meermaals proficiat wensten.
  • alle leuke madammen en heren die ik leerde kennen tijdens dit project en die ik hopelijk nog geregeld zal tegenkomen.
  • Isabelle eens te kunnen spreken ‘in het echt’.
  • medekoorlid Emilie Van Campenhout die met veel geduld een heel aantal keer mijn haren heeft ingevlochten.
  • Bart Peeters en de Ideale mannen, die ook geregeld hun dankbaarheid toonden (wat kwatongen daar ook mogen over beweren :-)).
  • het publiek dat maar tickets blijft kopen en hun enthousiasme avond na avond toonde.
  • dat ik een heel stuk beter kan zingen als voor ik hier aan begon. Al moet ik zeggen dat ik toch nog schroom heb om te zingen als ik niet tussen 499 andere personen sta of helemaal alleen ben, dat ook 🙂 en vind ik mezelf nog altijd niet het grootste zangtalent. Maar dat zal ook nooit zo zijn.
  • de vrienden en mijn mama die kwamen kijken en telkens zeer enthousiast waren.
  • de zin om nog meer zulke projecten te doen.
  • En nog zoveel meer …

door

Over nostalgie en een plaat

Er is een plaat. Een plaat die ik van voor naar achteren gedraaid heb. Een plaat waarvan ik alle nummers ken en die mijn hart sneller doet slaan.

Een plaat die ervoor zorgde dat ik voor de eerste keer in mijn leven naar een U2-optreden ging. Een plaat die me voor eeuwig U2-fan maakte. Een plaat die me aan mijn vader doet denken. Een plaat waar ik met hem veel over gepraat heb. Een plaat die ik als 14-jarige eindeloos veel beluisterd heb op mijn slaapkamertje thuis. Een plaat die zowat de soundtrack van mijn jeugd is.

Een plaat die ik in een album top altijd op nummer 1 zou zetten. Een plaat die ik op mijn verjaardag op vinyl gekocht heb, omdat ik het al zolang wilde en er geen reden was om het niet te doen. Een plaat waarvan papa trots zou zijn dat ik ze aan zijn vinylcollectie heb toegevoegd. En een plaat die nog veel zal gespeeld worden in mijn huis.

U2-plaat

En bij jou? Welke plaat staat op nr. 1 in jouw album top? En waarom?

door

Meesterverteller

Ik zou je graag eens iets willen zeggen over een verteller, een meesterverteller. Zijn naam is Bart Peeters en hij zingt, presenteert en maakt soms al eens een humoristisch programma. Ik groeide ooit op met cassettetjes van Het Leugenpaleis die mijn papa in zijn auto afspeelde. Nonkel Van Grauwel, Clement Peerens, Cas Goossens … ze passeerden allemaal de revue. En Bart Peeters, dat was ook de man die Sinterklaas persoonlijk kende. De Liegende Doos en de Vliegende doos presenteerde en ons later het Peulengaleis gaf: “Da is jom!”

Hij was zanger bij The Radios en drummer bij CPeX. Tot hij last kreeg van zijn gehoor. Of was het Vettige Swa die in ‘den Thaise jail’ belandde? Wie zal het zeggen?

Gelachen en gehuild

Maar bovenal is hij de man die me met zijn muziek door een heel moeilijke periode hielp. Op 1 april 2016 stond er een optreden in het Depot in Leuven op het programma. Ik was dus naar zijn muziek aan het luisteren, toen ik te horen kreeg dat ik ziek was. ‘Wat nog komen zou’, schreef hij voor zijn overleden vader. Mij deed dat denken aan het kindje dat nooit zou komen. Ik heb m’n tranen vaak de vrije loop gelaten als ik dat nummer hoorde. Dat werkte erg therapeutisch. Andere nummers zoals Lepeltjesgewijs en Konijneneten toverden dan weer een lach op mijn gezicht.

Een jaar later was hij een van de artiesten in Liefde voor Muziek. Tijdens zijn aflevering heb ik tranen met tuiten gejankt. Ik denk dat het Koen Wauters was die hem erop wees dat elk liedje van hem een verhaal vertelt. En dat is het dus. Mooie en pure verhaaltjes vertellen, daar is hij een kei in.

Het is iets uitzonderlijks, het talent om iemand met woorden en muziek te raken in het binnenste van de ziel. Om iemand gelukkig te maken met je nummers. Om me door een van de moeilijkste periodes uit mijn leven te helpen, ben ik hem eeuwig dankbaar. Merci Bart!

 

 

door

Dit was Rock Werchter 2018!

Voor het eerst in 4 jaar begaf ik mij weer naar de heilige wei. Voor het eerst in mijn leven vier dagen zonder dat ik zelf tot de crew behoorde. Toch een beetje een raar gevoel en met de vraag in mijn achterhoofd of ik dat nog wel aankon. Het antwoord op deze vraag is: “Ja, dat viel allemaal goed mee :-D!” Verder bestond Rock Werchter 2018 uit:

  • 112 km met de fiets heen en weer vanuit Nieuwrode.
  • 360 minuten met de wagen. Van Mechelen naar Nieuwrode en terug!
  • 34 gekochte bonnekes + 2 gratis gekregen.
  • Liters water en een paar cavakes.
  • 2 frietjes met mayonaise met curryworst met ketchup bij, een pita met andalouse en een falafel met andalouse, miniloempia’s, een froyo en wafel.
  • Yoghurt met granola en fruit als ontbijt om de boel in balans te houden.
  • Een geleende rugzak van mijn broer, want die van mij is te groot in tijden van vandaag.
  • Een platte band nog voor het festival begon, deskundig gemaakt door de papa van mijn beste vriendin.
  • Flowers (Brandon) and cake op vrijdag.
  • 100 keer doodgaan tijdens Brazilië-België.
  • Collectieve extase na Brazilië-België.
  • Braaaaaaaaaaaaasil, lalalalaala, Braaaasil!
  • Carnaval de Paris op vrijdagnacht.
  • Cookies and jam op zaterdag.
  • 3 koffies thuis om mezelf terug op te laden.
  • Luchtzitzakken opvullen like a boss. Belgium’s Got Talent here I come. Die van mij kwam helaas wel uit de Lidl en liep snel leeg. Vandaag werd er dus een Seat Zac aangeschaft. Voor zij die het nog moeten doen, ga direct voor zo’n Seat Zac of als je er veel geld voor over hebt een Lamzac van Fatboy. Beter kwaliteit! Makkelijker te vullen ook. Iemand trouwens mijn airlounge van de Lidl nog hebben?
  • Een ‘Face-lift’ bij Q2. Het was de laatste dag en ik dacht: ik doe ne keer zot :-D.
  • Shizzle Le Sauvage, The Vaccines, Anne-Marie, The Script, QOTSA, Triggerfinger ft. Mirko, het laatste deel van Gorillaz, The Kooks, België-Brazilië (en daardoor geen Snow Patrol en Franz Ferdinand), een klein stukje Anderson Paak, The Killers, Stereophonics, Faces On TV, een klein stukje MGMT, Gunther D., Jack White, Pearl Jam, een stukje Eels, een groot deel David Byrne, Noel Gallagher’s High Flying Birds, Nick Cave and The Bad Seeds, een stukje Parov Stellar en Arctic Monkeys.
  • Beseffen dat groepen die vanaf 14/15u optreden een verloren zaak zijn: sorry daarvoor Air Traffic, Emma Bale, Novastar en op zondag ook Kaleo en George Ezra (beiden om 15u45 gepland).
  • Veel gelachen met de beste vriendin.
  • Doen we hopelijk volgend jaar opnieuw …

Somebody Told Me – The Killers

 

door

Samen in de file

Ik sta niet vaak in de file, want ik heb het geluk dat het verkeer tussen Mechelen en Wilrijk best meevalt. Alleen tijdens het najaar gebeurt het wel meer dan eens. De reden daarvoor, zo hoorde ik vorig jaar, schijnt dat het merendeel van de Belgen op dat punt geen verlof meer heeft. Daardoor zit dus werkelijk iederéén op de baan.

Gisteren deden onze vrienden van ACOD daar nog een schepje bovenop. Want omdat er geen openbaar vervoer beschikbaar was, waren er nog meer mensen op de baan. Op de R6 was dan ook nog eens een ongeval gebeurd en daardoor zat de ring van Mechelen muurvast. Maar eigenlijk was de zwaarste ochtendspits van 2017 voor mij niet gisteren. Dat was vorige week donderdag. Toen deed ik 20 minuten over een paar 100 meter. Ik vond bijna de aansluiting met de E19, maar ook daar stond alles muurvast. Dus besloot ik dat dit geen zin had, maakte ik rechtsomkeer en werkte ik van thuis uit tot alles uitgeklaard was.

Fileleed verzacht

Gelukkig werd mijn fileleed verzacht door StuBru. Bram Willems had nl. naar Later With Jools Holland gekeken en zag daar een optreden van Queens of the Stone Age. Nu ben ik geen echte QOTSA-fan. Ik heb een paar nummers van hen in mijn muziekbibliotheek. Daarvan is No one knows m’n favoriet. En ik herinner me nog levendig een discussie met m’n BFF en wat vrienden tijdens ons lunchpauze in een broodjesbar. Zij had QOTSA op Werchter gezien en vond het rotslecht. Ik heb het toen opgenomen voor Josh Homme en de zijnen, ik had ze ook al eens live gezien en vond ze net dan ijzersterk. Dat Dave Grohl zich in die tijd aansloot als gelegenheidsdrummer, zal er ook wel iets mee te zien gehad hebben. Ondertussen heeft ze haar mening herzien hoor :-). Zo gaat dat in het leven, soms had zij gelijk en soms ik.

Maar wat ik dus vorige week donderdag op de radio hoorde. Consider my mind blown! Ik geef eerlijkheidshalve wel toe dat ik een serieus zwak heb voor muziek met strijkers en bombastische nummers met wat dramatiek (Writings on the Wall van Sam Smith is er nog zo eentje). Ik besef wel dat je ervoor moet zijn. Voor mij zou het alleszins niet de laatste keer zijn dat ik het nummer beluisterde. En zo had dat twee keer vertrekken naar mijn werk toch nog wat nut. Maar oordeel vooral zelf …

door

Augustusboek

Ik vrees dat ik de afgelopen maanden weer meer televisie gekeken heb dan gelezen. De vermoeidheid waar ik een paar maanden terug mee kampte, hielp daar niet bij. Dit jaar 13 boeken lezen, lijkt me dan ook een onmogelijke opdracht. Gelukkig is het geen wedstrijd en kan ik mij erbij neerleggen, mocht dat zo zijn. In augustus las ik één boek: Harry Potter and the Cursed Child. Ik was eraan begonnen in de wachtzaal vlak voor mijn laatste check-up van de choriocarcinoom in mei. Daarna raakte het even in de vergeethoek om het dan vervolgens in augustus op drie dagen te kunnen uitlezen.

Het is dus met andere woorden een boek dat vlot leest, maar voor mij had het niet gehoeven. Zoals de fans wel weten, is het eigenlijk een script van het gelijknamige toneelstuk in Londen. Ik kon mij tijdens het lezen echter niet van de indruk ontdoen dat er heel kunstmatig een stuk verhaal aan de boeken werd aangeplakt. Het was wel leuk om mij nog eens in de magische wereld van Harry Potter te begeven. Daarmee heb ik dan ook alles gezegd. Voor mij was het verhaal rond na boek 7 en dit nieuwe boek deed zelfs op bepaalde momenten een beetje afbreuk aan wat er vooraf gebeurd was. Eentje dat ik snel vergeten zal zijn met andere woorden. Ik gaf het dan ook maar twee sterren op Goodreads.

Dit stuk bevat een affiliate link naar het partnerprogramma van bol.com. Wat wil dat zeggen? Als je ondanks deze weinig lovende review toch nog zin hebt om het boek te kopen, dan krijg ik een percentje. Daarmee kan ik vervolgens zelf wat kopen op bol.com.

door

Instant happiness

“You can’t buy happiness”, wordt wel eens gezegd. Toch geloof ik dat je in beperkte mate geluk kan kopen. Het zit hem dan in kleine dingen. Zo kan ik immens gelukkig worden van muziek. Van die soort dat je een paar noten hoort en er onmiddellijk een smile op je gezicht verschijnt.

Ik zet hieronder een aantal ‘instant happy nummers’ op een rijtje:

  1. Justin Timberlake – Can’t stop the feeling. “Got that sunshine in my pocket. Got that good soul in my feet.” Kan er iemand blijven stilzitten, wanneer hij of zij dit nummer hoort? Ik alvast niet en dat is een kunst! Want ik ben helemaal geen danser.
  2. Bart Peeters – Lepeltjesgewijs. Ik zou heel die man zijn oeuvre hier kunnnen oplijsten, maar daar zal ik later nog wel een boekje over opendoen. Dit nummer komt in het lijstje, omwille van het aanstekelijke deuntje.
  3. Hooverphonic – Amalfi. Als ik dit nummer hoor, waan ik mij altijd op vakantie. Het stond ook in onze playlist van Andalusië vorig jaar en die hebben we mooi gerecycleerd tijdens onze roadtrip in de USA. Ik ben nog nooit aan de Amalfi-kust geweest, maar Hooverphonic doet er mij altijd goesting in krijgen.
  4. Ed Sheeran – Shape of You. Voor deze had ik wat langer nodig om ervan overtuigd te raken, omdat ik zijn vorige cd’s/singles zo goed vond, maar ondertussen ben ik helemaal mee. Ook superblij dat ik kaartjes heb voor zijn optreden in Werchter. Een gitaar en zijn stem, meer heeft Ed Sheeran niet nodig om zalen plat te spelen.
  5. Isabelle A – Eyo. Liefde voor Muziek was dit jaar een topeditie. En tot mijn grote verbazing heb ik mij nog het meest geamuseerd met de aflevering met K3-muziek. Het brengt je in vakantiestemming. Zon, een cocktail en K3, daar wordt een mens blijkbaar gelukkig van ;-)!
door

Maartboek

In maart las ik één boek: Kom hier dat ik u kus van Greet Op de Beeck. Je leest het goed dezelfde auteur als vorige maand. Dat was veeleer toevallig. Ik kocht haar eerste boek op de boekenbeurs, omdat ik er al zoveel goeie dingen over gehoord had. Een maand later had ik een kerstfeestje met de collega’s. We hadden namen getrokken en zorgden allemaal voor een cadeautje. De collega die mijn naam getrokken had, gaf me dus een boek, waar ik overigens erg gelukkig mee was :-). Ik vond ‘Kom hier dat ik u kus’ goed, maar ik vond het wel minder meeslepend dan ‘Vele hemels boven de zevende’. Het boek volgt hoofdpersonage Mona door drie fases in haar leven: als kind, als twintiger en als dertiger. Het hoofdstuk als kind las als een sneltrein, het hoofdstuk over haar leven als twintiger ging al minder vlot en bij het hoofdstuk als dertiger heb ik echt moet zwoegen. Ik verloor de affiniteit met het hoofdpersonage vroeg me af waarom ze dan haar leven niet over een andere boeg gooide. Al bij al vond ik het wel een goed boek en gaf ik het toch nog drie sterren op Goodreads, maar ik zou het dus minder aanraden dan het debuut van Op de Beeck.

door

Februariboek

In februari las ik opnieuw één boek: Vele hemels boven de zevende van Griet Op de Beeck. Het boek las als een sneltrein, want ik begon eraan eind januari, nadat ik eindelijk A Little Life had uitgelezen, en had het op 1 februari al uitgelezen. Het volgt 5 personages die allemaal op hun eigen manier met elkaar verbonden zijn. Ze zoeken hun weg in het leven en dat lukt voor de ene al wat beter dan de andere. Op de Beeck schrijft op een vlotte en volkse manier (voor mij had het soms wat minder plat gemogen, maar kom :-)). En het boek bleef me van begin tot het einde boeien. Zeker een aanrader. Op Goodreads gaf ik het dan ook 4 sterren.

door

De boeken van juli en augustus

In juli en augustus las ik 3 boeken en ondertussen ben ik al bezig aan het vierde. Zeker augustus was een goeie leesmaand:

Als je het licht niet kunt zien van Antony Doerr. Sowieso het beste boek dat ik dit jaar al las. Het verhaal neemt je helemaal mee, het is mooi, meeslepend en de beschrijvingen van de oorlogstaferelen gaan door merg en been. Opeens zat ik er middenin en kon ik me bijna voorstellen hoe het moet geweest zijn toen in die tijd. Hoewel ik me dat nooit volledig zal kunnen voorstellen en dat liever ook niet wil kunnen. De hoofdstukjes zijn ook erg kort, waardoor het als een sneltrein leest. Het boek is een echt pareltje, ik raad het aan iedereen aan.

Vier plus één van Jojo Moyes was van een totaal ander kaliber. Af en toe heb ik wel eens behoefte aan wat chicklit om mijn hoofd terug vrij te maken voor wat zwaardere boeken. En over deze schrijfster las ik alleen maar lovende commentaren binnen het genre. Ik wilde eigenlijk ‘Me before you‘ lezen, waarvan de verfilming momenteel in de bioscoop te zien is, maar dat vond ik niet op het boekenfestijn en dus werd dit het eerste boek van haar dat ik las. Ik was niet danig onder de indruk (is dat eigenlijk wel de bedoeling bij chicklit?), maar vond het binnen het genre wel goed geschreven en het las enorm vlot. Ondertussen heb ik ‘Me before you’ alvast gedownload op mijn Kindle.

Ooit, misschien van Lauren Graham kocht ik vooral omdat ik fan ben van Gilmore Girls. Fan is misschien zelfs nog een understatement. Opnieuw een boek dat vlot geschreven was en daarenboven de nodige humor bevatte. Toch sleepte het wat lang aan en bleef ik aan het einde wat op mijn honger zitten. Ik wilde vooral weten wat er na het einde volgde, in plaats van de aanloop naar dat einde. Die was naar mijn mening wat te lang uitgesponnen. Ik ben wel heel benieuwd naar haar non-fictie boek dat er eind november aankomt. Want ja ik vind Lauren Graham een topwijf! Of verwar ik haar met Lorelai Gilmore? Volgens mij zijn ze gewoon allebei geweldig ;-).