Maand: februari 2015

door

Here comes the night train #destress #boostyourpositivity

Op de dag waarop je dokter tegen je zegt dat je overspannen bent een stuk schrijven over ontstressen, het kan tellen. “Rust maar wat”, zei ze, “probeer je volledig te ontspannen en alles los te laten en dan zien we volgende week wel weer.” Het bleek behoorlijk lastig ook, toegeven dat het even genoeg was geweest. Ik ben nu eenmaal een doorzetter van nature en het voelde deze morgen een beetje als de handdoek in de ring gooien. Als een domme beslissing na een nachtje met minder dan twee uur slaap. Het was zo weer één van die nachten die ik het beste kan beschrijven met het nummer Sun Ra van dEUS. Als een trein vol gedachten die door je hoofd raast en niet kan gestopt worden. Als tiener had ik die wel meer. Gelukkig zijn zulke nachten ondertussen meer uitzondering dan regel. En gelukkig weet ik nu ook veel beter wat me ontspant. Wat ervoor zorgt dat ik dingen even kan loslaten.

-Lopen: dit ontdekte ik 2,5 jaar geleden. Tot mijn grote verbazing bestond er een sport die ik graag deed. Mijn conditie werd er beter van en tijdens het lopen kan ik m’n hoofd echt leegmaken. Sportschoenen aan, muziek in de oren en hier langs de Dijle gaan lopen, zalig! Jammer genoeg heb ik deze week ook een griep gehad, dus zat het er niet in. Maar ik hoop de schade ruimschoots in te halen.

-Tv-series kijken: Game of Thrones, Homeland, Pretty Little Liars, Glee, Vampire Diaries, Grey’s Anatomy, Scandal, How to get Away with Murder, Once Upon a Time … noem maar op, ik volg het. Momenteel zit ik hopeloos achter met al mijn series. Da’s op zich geen probleem, want ik haal dit dan ruimschoots in op regenachtige dagen in de zomer wanneer er niets op tv is. Enkel als onze digicorder dreigt te protesteren dan grijp ik in. Heerlijk, zo onder mijn tv-dekentje kruipen en me in de zetel ploffen voor een goede serie.

-Boeken lezen: ja, ja het is niet al tv wat de klok slaat. Ik hou van boeken. Ik lees er wel veel minder per jaar dan ik zou willen, omdat het door tijdsgebrek lang duurt eer ik een boek uit heb. Momenteel ben ik bezig in The Fault in Our Stars van John Green en er ligt al een volgend boek op de plank. Eén mens is genoeg van oud-leerkracht Els Beerten. Ik kreeg een gesigneerd exemplaar cadeau van mijn mama en was er superblij mee, ook met de boodschap die erin stond. En in de categorie non-fictie wil ik op korte termijn nog Blogboek van Kelly Deriemaker en How Blogs Work van vroegere Lessius klasgenote Stephanie Duval in huis halen, want je kunt nooit genoeg inspiratie hebben.

-Muziek beluisteren en naar festivals/concerten gaan: dit doe ik eigenlijk veel te weinig, omdat ik nog weinig met de wagen rijd, kom ik er niet meer aan toe. Nochtans de muziek eens superluid zetten en keihard meekwelen, het kan goed doen. En ja, ik zing zo vals als een kat, but who cares :-D? Dus ik neem me vanaf nu voor om het meer te doen (dat luisteren dan vooral :-)). Het laatste concert is ook weer al even geleden. Qua festivals belandde ik vorig jaar op Tomorrowland, Pukkelpop, Maanrock en Werchter. Die laatste is zowat een vaste afspraak geworden, maar is voor dit jaar nog een groot vraagteken. Al hoop ik wel te kunnen gaan. En sowieso staan m’n vrienden van U2 dit jaar op het programma in het Sportpaleis. Sorry voor de haters, maar ze zijn nog steeds m’n favoriete liveband. Op de voet gevolgd door The Killers. Hoog tijd dat die nog eens terugkomen.

-Op restaurant gaan/lekker eten: voor mij werkt dat superontspannend, mijn voetjes onder tafel schuiven en mij laten bedienen. En de babbels die meestal gepaard gaan met die restaurantbezoekjes. Ik was overigens superteleurgesteld toen bleek dat The Jane enkel toegankelijk was voor waardebonhouders op mijn 30ste verjaardag. Maar geen nood, ik heb dan maar voor een week later geboekt. Op mijn verjaardag gaan we dan wel naar de sauna of zo, dat vind ik ook ontspannend, maar doe ik zo weinig dat het bezwaarlijk in deze lijst kan. En het moet trouwens niet altijd fancy schmancy zijn. Een lekker pizza, een goede spaghetti bolognaise, beetje tapas, een gourmetburger … Het gaat er allemaal vlotjes in. Wel bij voorkeur niet vlak na elkaar :-D.

-Een goed gesprek: na een goed gesprek met de beste vriendin, mijn mama, mijn andere vrienden kan ik er vaak wel weer even tegenaan. Een keer goed zeggen wat er allemaal op uwe lever ligt en daarna eens goed lachen. Het kan deugd doen.

-Schrijven: door te bloggen en door deze #boostyourpositivity-maand heb ik gemerkt dat dit voor mij ook ontspannend werkt en mij een goed gevoel geeft. Het is geen toeval dat ik net vandaag dit stuk schrijf. Sowieso ga ik het terug wat meer proberen te doen. Soms zal dat maar één keer per week zijn, zoals vorige week. Soms wat meer, het hangt wat af van de tijd die ik heb. Maar ik mag het zeker niet over het hoofd zien. Heb ik het daarom ook nodig in mijn professioneel leven? Daar ben ik nog niet uit! Maar ik hou je op de hoogte :-).

Voilà dit was de laatste opdracht van #boostyourpositivity, maar op 8 maart volgt nog de brunch bij Bar Bidon. Ik heb me alvast ingeschreven, een grote stap voor mij als introverte persoon. Maar het leven is aan de durvers, niet? Ik verwacht er alvast twee puntjes te combineren: lekker eten en goede gesprekken!

door

Mijn shortcuts #boostyourpositivity

Ook deze week is het weer tijd voor een nieuwe uitdaging van #boostyourpositivity. Die bestaat deze week uit het delen van je shortcuts, lifehacks. De dingen die het leven makkelijker maken en alles sneller laten gaan, zodat er meer over is voor quality time/me-time. In alles wat met het huishouden te maken heeft, is routine voor mij belangrijk. Ik heb normaal een hekel aan routine, dat bleek onlangs nog maar eens uit een test die ik aflegde. Ik heb uitdagingen nodig, maar dit moeten wel leuke uitdagingen zijn. Huishoudelijke taken beschouw ik niet als leuk. En dus is routine essentieel. Je moet er niet bij nadenken, checkt weer een puntje af van je ‘to do-lijst’ en hup, op naar het volgende. Binnen die routine zweer ik bij volgende shortcuts:

Wasbakken

De ‘wasbakkentoren’ in de badkamer

– Ik maak het mezelf niet moeilijker dan nodig is: ik hou zoals zovelen van een proper huis, maar toen ik weer maar eens de tijd niet had om te poetsen en in het weekend wat van het leven wilde genieten, heb ik besloten een poetsvrouw in te schakelen. Dat is een van de beste beslissingen die ik ooit genomen heb. Om de twee weken komt ze vier uurtjes langs en ze krijgt op die tijd heel onze woning gepoetst (het is een kleine woning :-)). Eigenlijk zou het nog beter zijn als ze elke week zou kunnen langskomen, maar dat laat ons budget voorlopig nog niet toe. Ik trek me er dan ook weinig van aan als ons huis er in de ‘tussenweek’ wat stoffiger bijligt. Verder strijk ik echt het minimum. Hier maak ik op zondag even tijd voor. Ik strijk hemden, geklede broeken en zakdoeken. Lakens probeer ik tussendoor te wassen en direct ongestreken  terug op het bed te leggen. Aangezien ik af en toe wel eens een andere set lakens wil leggen, strijk ik ze dan wel, maar ik heb er een hekel aan. Het werkt niet mee en is te lang voor op mijn strijkplank. Andere zaken plooi ik gewoon. Seriously je ziet echt niet of een jeans gestreken is of niet, dan ga ik daar ook m’n tijd niet insteken. Ik heb dus per week maar maximaal 15 minuten strijkwerk (iets meer als ik lakens strijk).

– Ik breng structuur in ‘de was’: op woensdagavond doe ik de witte was, alle andere wassen gebeuren op zaterdag. Ik heb m’n was per soort in bakken zitten. We sorteren dus onmiddellijk bij het in de was gooien. Daarna kan het snel in de machine en eventueel in de droogkast. Op zaterdagavond is de gedroogde was al allemaal geplooid. Op zondag of maandag verdwijnt de rest van de was in de kast. In de winter droogt die namelijk iets trager.

– Ik maak gebruik van lijstjes: lijstjes, lijstjes, lijstjes. Over wat nog moet gedaan worden. Een lijst met alles wat er in onze diepvriezer zit in Evernote (dank je voor de tip Kelly). Een lijstje om boodschappen te gaan doen. Alles wat ik in lijstjes kan gieten, giet ik in lijstjes. Om daarna duchtig te schrappen uiteraard.

– Ik maak een weekmenu en heb een vaste dag voor inkopen : We maken samen een soort weekmenu op (waar ik vorige week al over vertelde). We hebben een vaste supermarktdag en dat is vrijdag. Naar de beenhouwer gaan we één keer om de zoveel maanden en dan kopen we een hele hoop vlees aan om daarna in te vriezen. Soms kopen we ook vlees van de hertenboerderij. Drank kopen we één keer per maand aan. En eens om de zo veel tijd slaan we een voorraad pasta, bloem, tomatenpuree enz. in via Collect & Go. We bestellen alles en en gaan dat dan ophalen.

– Ik bereid ‘s avonds al het mogelijke voor: soepje al in een microgolfpotje gieten, vlees en eventueel groenten uit de vriezer halen voor de volgende dag. Eventueel kleren klaarleggen als ik weinig tijd heb. Ik ben geen ochtendmens, dus het is makkelijker die dingen ‘s avonds al te doen dan ‘s ochtends met een slaapkop. En het is weer een paar minuten gewonnen.

– De diepvries is mijn vriend: serieus een diepvriezer, het is een simpele aankoop en uiteraard heeft niet iedereen er plaats voor, maar het kan je enorm helpen gedurende de week. Spaghettisaus, soepen, ovenschotels enz. onze vriezer zit boordevol lekkers. Restjes over? Invriezen en er staat weer een snelle en gezonde hap klaar voor dagen met weinig tijd. Op maandag iets nodig om te eten voor ik naar de Spaanse les ga? Snel iets uit de diepvriezer halen. Vlees nodig voor bij een gerechtje? Zit klaar in onze vriezer. Ik zou echt niet meer zonder kunnen.

– Ik heb vaste sportdagen: een paar jaar terug ben ik begonnen met lopen. Soms vragen mensen hoe ik het kan blijven volhouden. Inplannen is de boodschap. Normaal loop ik op dinsdag, donderdag en zaterdag. Sommige weken lukt dat niet omwille van een afspraak en dan schuif ik wat. Vanaf september wil ik de dagen verschuiven naar maandag, woensdag en zaterdag. Lukt het elke week om drie dagen te trainen? Belange niet, deze winter is de fut er wat uit en heb ik besloten om mezelf niet onnodig te dwingen om te sporten als het echt niet gaat. Meestal lukt het zeker twee keer per week, soms maar één keer en als ik ziek ben gewoon niet. Maar goedkope excuses zoeken, staat ook niet in mijn woordenboek. Soms heb ik er weinig zin in, maar als ik me dan toch naar de loopband sleep, voel ik me super achteraf. Al kijk ik nu wel uit naar het moment dat ik terug buiten kan lopen. Tijd om te sporten moet je echt maken. Vroeger gebruikte ik vaak het excuus dat ik er geen tijd voor had en dat bleek achteraf dus wel zo te zijn.

– Ik zet m’n afspraken in mijn iPhone-agenda: ik heb een goed geheugen, dus meestal onthoud ik wel vanzelf waar ik moet zijn en om hoe laat. Papieren agenda’s hebben voor mij nooit gewerkt. Ik schrijf daar nooit iets in, dus dat ligt daar maar wat stof te vergaren. Maar tegenwoordig zet ik alles in m’n iPhone. Dreig ik toch iets te vergeten, dan is er het alarm dat mij aan afspraken doet herinneren.

Voilà dat zijn ze zowat. Ik las alvast met veel plezier de andere tips die via de actie online verschenen. Als er iemand er nog heeft, feel free to share!

door

Op het menu #boostyourpositivity

Tijd voor opdracht twee van #boostyourpositivity. Die komt deze week van Oon oftewel Lies en luidt als volgt: Wat zijn jullie favoriete gezonde gerechten? Trekken jullie elke dag tijd uit om vers te koken? Doe je dat met plezier of is dat zo’n noodzakelijk kwaad? Vertel het ons! En ook: wat moeten mensen die niet graag in de keuken staan (of niet veel tijd hebben), maar wél graag lekker en gezond eten absoluut eens klaarmaken?

Maagkwaaltjes
Voor mij is regelmaat namelijk enorm belangrijk. Ik heb vaak last van maagzuur en een paar jaar terug werd er reflux bij mij vastgesteld. Mijn maag sluit langs de onderkant niet goed af, maar ook niet langs de bovenkant. Als ik te laat eet dan komt er tijdens mijn slaap maagzuur naar boven en sta ik de volgende morgen op met helse keelpijn, een drukkend gevoel in mijn borstkas en maagpijn. Ik mag daarom zeker tot drie uur na mijn eten niet gaan platliggen. Een heel karwei, aangezien we vaak pas rond 19.00/19.30u gegeten hebben. Hoe ik dat ga fixen als we ooit kinderen hebben, daar wil ik zelfs nog niet over nadenken. Eens vroeg onder de wol kruipen als ik moe ben, zit er doorheen de week quasi nooit in. We hebben namelijk geen speciaal bed waarvan we één kant omhoog kunnen zetten.  Ook geen chips of koekjes ‘s avonds in de zetel voor mij, na het avondeten is het onverbiddelijk gedaan met eten. Soms mis ik dit nog wel, maar het is een kwestie van een gewoonte. Toch is dit geen garantie op succes. Drie weken geleden ben ik een hele week doorgekomen zonder één dag pijn, vorige week heb ik drie dagen pijn gehad na het eten van broccolipuree met worst. Deze week heeft de mojito die ik op het vakantiesalon heb gedronken mij maandag en dinsdag parten gespeeld. Het is ook niet dat er een duidelijk patroon in zit. Ik was nog nooit ziek geweest van broccolipuree en vorige week had ik prijs. Alcohol en bruisdranken staan sowieso op de lijst met te vermijden zaken, dus met die mojito had ik het aan mezelf te danken. Maar af en toe wil ik mezelf ook wel iets gunnen. Hetzelfde met frietjes van de frituur, ik kan er zo ongelofelijk zin in hebben, maar 5/10 keren ben ik er de volgende dag ziek van. De andere vijf keren dan weer niet.

Fruit en andere boosdoeners
Het gaat overigens ook zo met gezonde dingen. Ik ben als kind nooit een fruiteter geweest, maar een paar jaar geleden had ik er ineens wel zin in om fruit als tussendoortje te eten. Blijkt dat ik van zowat elke fruitsoort maagzuur krijg. Enkel bananen kan ik verdragen en ik kan je verzekeren na een tijd heb je het daar ook wel mee gezien. Aardbeitjes eet ik doodgraag, maar durf ik enkel thuis te eten. Als ik er dan last van heb, kan ik tenminste rustig thuis in mijn zetel bekomen. Aangezien ik mijn porties klein moet houden en op goede dagen meestal om 11u en 16u wat honger krijg, grijp ik dan naar een koek. Noten zijn niet aan mij besteed en ja van fruit word ik ziek. Reflux- en maagzuurlijders die ervaring hebben met te verdragen fruit, mogen mij hun tips altijd bezorgen! Ook havermout verdraag ik niet. Het valt als een baksteen op mijn maag. Het is dus zeker niet evident om voor mij te koken, waar ik de ene dag geen last van had, kan ik een week later wel heel ziek van zijn. Stress doet er uiteraard ook geen goed aan. Dus wanneer ik gestresseerd ben, is er helemaal geen touw meer aan vast te knopen. Ondertussen neem ik dagelijks maagzuurremmers, maar die helpen ook maar sporadisch.

Om maar te zeggen dat het trial-and-error is bij ons thuis. Door de week start ik ‘s morgens de dag met twee boterhammetjes (brood gemaakt met onze broodmachine) en platte kaas met kandijsuiker. Ik heb ondervonden dat ik dat goed verteer en voorlopig ben ik het nog niet beu. Dus houden we het daarbij. ‘s Middags eet ik meestal een soepje met twee boterhammetjes. Dat is verse soep, die ik maak en uit de vriezer haal. In het weekend probeer ik dan eens wat anders, dat kan gaan van croissants tot toast kaas tot boterhammen met confituur (afhankelijk van hoe mijn maag mij gezind is). Ontbijten doe ik dan meestal niet. Ik weet het, het is de belangrijkste maaltijd van de dag, dus shame on me. Maar meestal zie ik pas rond 10u het daglicht. Daarna doe ik dan eerst wat zaken zoals lopen, douchen, de was doen, strijken … waarna het vaak al bijna middag is.

Weekmenu
Voor het avondeten werken we met een soort weekmenu. Onze vriezer zit vol met vlees, want één keer om de zoveel tijd doen we een megabestelling bij onze beenhouwer. Dat verpakken we dan met een vacuümmachine en dan kunnen we er weer even tegenaan. Als we zin hebben in vis of kip dan gaan we op zaterdag naar de markt, maar enkel wanneer we tijd hebben. Als we niet kunnen gaan dan brengen we de vis of kip mee van de supermarkt op vrijdag, want dat is onze supermarktdag. Vroeger gingen we dat op zaterdag tot we merkten dat het daar vrijdagavond veel rustiger is. We stellen dan eerst een lijstje op en overlopen dan de dagen waarop we beiden thuis zijn. Dan kijken we per dag wat we zouden kunnen maken. Voor elke dag schrijven we dan de groentjes op die we nodig hebben. Meestal brengen we ook een zak aardappelen mee en pasta hebben we zo goed als altijd in huis.  Dat wil niet zeggen dat elke dag vaststaat. Hebben we zin in take-out dan gaan we dat gewoon halen (hoewel dat enorm weinig gebeurt). Willen we wat we op dinsdag gingen eten liever op vrijdag eten, dan kan dat ook. Op donderdag eet ik meestal pasta met saus. Die saus staat klaar in de vriezer, dus het is maar op te warmen.

Wok

Winterse wokschotel die Tim gisteren maakte en die we aten met wat pasta

Invriezen for the win
Deze manier van werken bespaart ons enorm veel tijd. Ik ga niet graag naar de supermarkt, dus één keer per week is meer dan voldoende. Eén keer om de zo veel tijd doen we ook een bestelling bij Colruyt via Collect & Go, om onze voorraad pasta, bloem voor het brood e.d. aan te vullen. Die Collect & Go maakt het iets duurder, maar ik heb een hekel aan gaan winkelen in de Colruyt. Ik ga dus sowieso al niet graag naar de supermarkt en Colruyt dat vind ik echt een magazijn. Ik snap natuurlijk wel waarom dat zo is, als je het goedkoop wil houden, moet je ergens op besparen, maar die Collect & Go is dus de perfecte oplossing. Verder is de vriezer van belang. Je kan makkelijk een grote kom spaghettisaus maken en de overschot invriezen. Ook een savooikool belandt gedeeltelijk geblancheerd in de vriezer. Potje eruit halen, aardappelen schillen en een puree van maken. Dat is ook m’n beste tip om het ‘s avonds snel te doen gaan. Vries wat dingen in, ook als je gezin wat groter is, maak dan met opzet te veel, zodat er altijd iets klaar zit voor een avond waarop je minder tijd hebt.

Op restaurant
Deze week is overigens een zeer atypische week voor ons. Morgen ga ik tijdens de lunch met het werk bij Silo’s eten om het nieuwe jaar nog te vieren. Zaterdag eten we ‘s middags in de Centpourcent, voor ‘s avonds was er toen ik begin december reserveerde al geen plaats meer, een groot nadeel als je gezelschap op Valentijn verjaart. En zondag zie ik de ex-collega’s van het Trendhuis nog eens en gaan we ‘s avonds eten bij Varelli. Bij de Centpourcent gingen we al eens eerder eten, vorig jaar met mijn verjaardag, en het was er overheerlijk. Varelli en Silo’s heb ik nog niet geprobeerd, maar ook daar hou ik wel van: iets nieuws ontdekken. Ik heb er ongelofelijk veel zin in. Als mijn maag het uithoudt natuurlijk. Ik ga dan wel enorm graag op restaurant: de voetjes onder tafel schuiven en samen genieten van een lekkere maaltijd (het stond niet voor niets in deze lijst), maar drie keer per week dat heb ik nog nooit eerder gedaan :-). We shall see …

door

Tripje naar het vakantiesalon

Gisteren gingen we naar het vakantiesalon. Wat voor mij toch wel een teleurstelling was. Een paar jaar terug hebben we een roadtrip gedaan aan de Westkust van de USA. Dat is zo goed meegevallen dat we die reis nu graag terug willen doen. Bovendien zijn er nog een aantal zaken die we nog eens (terug) moeten bezichtigen. Zo zijn we vorige keer niet in Alcatraz geraakt, omdat we op voorhand geen tickets hadden gekocht en sneeuwde het in Yosemite (in mei!!) waardoor we niets van het park te zien kregen.

Vorige keer hebben we alles zelf geregeld. Vlucht online geboekt, huurwagen online geboekt, enkel hotel/motel voor de eerste nacht vastgelegd en dan stapsgewijs hotels/motels geboekt terwijl we op reis waren. Deze manier willen we aanhouden, want het gaf ons veel vrijheid. Daarom gingen we vooral naar het vakantiesalon voor een goede deal op een vlucht. Nu bleken Connections en Brussels Airlines zowat de enige standen waar we terechtkonden voor onze vlucht naar Los Angeles. De andere exposanten verkopen ofwel een reis met vaste route, ofwel gewoon geen vluchten naar Los Angeles. Bij Connections viel dan ook nog eens de internetverbinding weg terwijl een dame voor ons een offerte aan het samenstellen was. Ze beloofde ons daarop wel vandaag alle prijzen door te sturen.

Ik ben me dan maar gaan troosten met een mojito met passievrucht bij de cocktailbar.

MojitoDaarna wilden we nog een bezoekje brengen aan het chocoladesalon, maar de rij die daar voor de deur stond was ellenlang dus zijn we gewoon naar huis gekeerd. Vandaag zijn de prijzen van Connections zoals beloofd in onze mailbox beland en ze vallen goed mee. Het is dan toch niet voor niets geweest :-).

door

Brief aan 16-jarige zelf #boostyourpositivity

Beste 16-jarige Marliese,

De eerste drie jaren in het middelbaar vielen zwaar. Je liep er wat verloren en was op zoek naar mensen die je vrienden kon noemen. Nu je eindelijk een vriendengroep hebt gevonden, is het vaak nog zoeken naar jezelf. Bij de vrienden een grote mond, naar de buitenwereld toe en in de klas een verlegen meisje. Probeer toch je zelfvertrouwen terug te vinden. Die overdreven verlegenheid zal je later parten spelen wanneer je zoekt naar een job. Wees ook minder bang om jezelf belachelijk te maken. Zowel bij je vrienden als wanneer je voor de klas staat of een mondeling examen aflegt. Binnen een aantal jaren weet die leraar heus niet meer wie nu net weer dat verkeerde antwoord gaf. Voor groepen spreken zal je nog wel meer moeten doen en het is echt het einde van de wereld niet. Laat je in dat kader ook niet leiden door angst, stress of zaken die tegenvallen. Durf eens een risico te nemen en doe wat minder wat er van je verwacht wordt. Spendeer tijdens de schooluren verder wat meer tijd aan Frans. Het is een van je hoofdvakken. Je verwaarloost het om verschillende redenen, maar later zal dat een handicap blijken.

Geniet ook van de laatste twee jaren op de middelbare school. Tegen het einde ben je het grondig moe en toegegeven je zal je pas echt terug kunnen toeleggen op je studies als je aan de universiteit begint. Daar voel je je meer op je gemak, maar je hebt nu meer tijd dan je ooit tijdens je werkleven zal hebben. Doe eens wat nuttig met die tijd trouwens. Tussen MTV en TMF zappen is niet nuttig en het enerveert de rest van je gezin. En Dawson’s Creek is echt niet zo goed als je nu denkt (neen, echt niet). Gilmore Girls daarentegen is wel 40 minuten van je tijd waard, je zal er 14 jaar later nog steeds van kunnen genieten. Op dat moment ben je nog steeds gek van series. Met de tijd die vrijkomt, kan je misschien eens iets actiever doen, zoals wat sporten. Het zal je energie geven en je zal ook beter kunnen slapen en minder piekeren.

Momenteel verstop je je lichaam in lange broeken en vormeloze pulls. Je ietwat vrouwelijker kleden en gedragen, zal je niet minder sterk maken. Je hebt bovendien een goed figuur, dus er is niets mis mee om dat te tonen. Geniet ervan dat je nu nog kan eten en drinken wat je wil zonder bij te komen of last te hebben van je maag. Dat gewicht krijg je door een passie voor lopen wel terug onder controle, maak je daar maar geen zorgen over. Die zwakke maag blijft echter en daar zal je mee moeten leren leven.

Wees soms wat minder hard voor je vrienden, zij zijn immers ook naar zichzelf op zoek. En ze zullen later nog steeds goede vrienden zijn. Je beste vriendin is nog steeds je beste vriendin en ze zal ongelofelijk belangrijk blijken in je leven. Laat je nooit vertellen dat iets niet kan, zoals dat je niet zou kunnen gaan studeren aan de universiteit. Je kan het wel en dat zonder één keer herexamens te hebben. Blijf op dat gebied een doorzetter. Het zal een grote meerwaarde zijn doorheen je hele leven.

Heb wat meer begrip voor je moeder. Ze werkt hard en heeft altijd haar best gedaan om voor je broers en jou te zorgen. Ja, jullie karakters zijn heel verschillend, maar je zal haar nog vaak nodig hebben. En zij jou ook. Haar leven is op dit moment niet makkelijk en het zal er de komende jaren echt niet beter op worden. Soms heb je inderdaad gelijk en wees gerust, ze zal dit later ook toegeven. Eindeloos blijven doordrammen tot je je gelijk krijgt, heeft echter geen nut. Aan je broers ga je overigens nog veel hebben, al lijkt dat nu nog niet zo. Jullie zijn er voor elkaar in moeilijke tijden.

Als het je grote droom is om een jaar in Amerika gaan te studeren, begin er dan nu al voor te sparen. Je zal dit namelijk niet cadeau krijgen van je ouders (begrijpelijk) en het zal ervoor zorgen dat je het nooit kan verwezenlijken. Maar wees gerust je zal er wel meermaals op reis gaan. Neem hier na je studies trouwens wat tijd voor om te reizen, de plaatsen te bezoeken waar je altijd van gedroomd hebt.

En dan nog één laatste belangrijke tip. Je hebt van weinig dingen in je leven spijt. Je leven is goed, veel beter dan toen je 16 was, maar op professioneel gebied kan het nog beter. Doe stages en vakantiejobs die aanleunen bij je interesse voor de media en voor journalistiek. En wanneer die eerste stage tegenvalt, doe er dan gewoon nog meer. Je zal in de toekomst minder stoten op ‘gebrek aan ervaring’.

Al bij al ben je best goed bezig hoor, maak je daar maar geen zorgen over. Je komt wel op je pootjes terecht.

Groetjes,

Je bijna 30-jarige zelf

door

Klaar voor #boostyourpositivity

Vorige week las ik op de blog van Kelly een oproep om deel te nemen aan #boostyourpositivity. Met veel enthousiasme heb ik me ingeschreven. Momenteel kan ik wel een dosis positiviteit gebruiken, niet in het minst omdat het winter is en ik absoluut geen wintermens ben. Was het al maar weer lente. Ik vind het een fijn initiatief en ik merk dat bloggen me goed doet, weer wat met schrijven bezig zijn. Hopelijk kan ik op 8 maart ook naar het afsluitend event gaan. Bloggers leren kennen gecombineerd met een brunch, het lijkt me top. Al zal het voor een introvert als ik wel even over een drempel stappen zijn. Maar het leven is aan de durvers zeker!

De eerste opdracht is een brief schrijven aan je 16-jarige zelf, hem/haar vertellen wat je in al die jaren die je ondertussen achter de rug hebt, hebt opgestoken en hem/haar lessen en inzichten meegeven. Geen evidente opdracht voor me. Er is heel wat raad die ik mijn zestienjarige zelf kan meegeven. Alleen merk ik de laatste tijd dat ik toch wel van wat dingen spijt heb. Voor 99% loopt mijn leven zoals ik zou willen en zou ik de klok ook niet willen terugdraaien, want stel dan dat ik iets anders doe m’n leven slechter zou worden (The Butterfly Effect weet je wel) … Maar er zijn dus een paar zaken die ik wel volledig anders zou aanpakken, vooral op professioneel gebied. Mijn 16-jarige zelf zou daarbij de basis kunnen leggen door wat meer zelfvertrouwen te hebben en af en toe eens wat dingen buiten haar comfortzone te doen. Het zal dus in zekere zin een confronterende brief worden, maar daarom niet minder interessant. Later deze week zal je kunnen lezen wat ik allemaal aan mezelf te vertellen heb.